Претходен број

Едиторијал

Црвенковски е инфузија, но не и терапија за СДСМ

Билјана Јовановска

Одлуката на партиските органи Зоран Заев да раководи со СДСМ до мај кога се очекува големото враќање на Бранко Црвенковски на лидерското место, кое го напушти пред четири години, главно, наидува на позитивни реакции во партијата. Пред се', зашто името на Црвенковски, човекот кој раководеше со СДСМ цели 13 години, во кои имаше и подеми и падови, сепак, е синоним за победа над ВМРО-ДПМНЕ. А бидејќи целта е да се порази политиката на владејачката партија, во него многумина од социјаледмократите гледаат спас.

Меѓутоа, за некои проверени партиски кадри во доаѓањето на Црвенковски гледаат само добро преодно, но не и подолгорочно решение. Факт е дека партијата е во криза, меѓутоа прашање е кој се' ја продуцирал и дали главниот виновник треба да се бара само во поразот на последните парламентарни избори. На крајот, кога се' ќе се собере и одземе, претежнува мислењето дека корените досегаат многу подалеку.

Зашто, во СДСМ биле правени и крупни погрешни чекори, но не во однос на државата, туку поврзани за членството, со лошата кадровска политика, со односот спрема обичните граѓани, со арогантниот однос на врхушката спрема другите, со неразбирањето на проблемите на малите луѓе, со неценењето на партиската, туку само на лојалноста спрема шефот...

Оттаму, враќањето на Црвенковски на лидерското место го објаснуваат како инфузија за болен, но не и подолгорочна терапија.

На искусниот лидер на СДСМ му забележуваат дека самиот недоволно го промовира единството, без кое нема вистинско заздравување на партијата, туку и натаму го преферира дружењето со мали групи избраници. Незадоволните на своите сопартијци им забележуваат дека и на последната седница на ЦО повеќе им било важно како ќе се гласа на претстојниот конгрес (јавно или тајно) отколку кои и какви ќе бидат следните чекори на Владата на Груевски.

Дел од членството на СДСМ е незадоволно и од објаснувањето на Црвенковски дека нема да се кандидира за уште еден претседателски мандат зашто не сака да кохабитира со оваа власт, бидејќи со ваква изјава се отвора прашањето дали во такви услови најголемата опозициска партија воопшто треба да има свој претседателски кандидат.

Неспорно е дека името на Црвенковски се врзува за светлите периоди на СДСМ, но исто така се поставува прашањето како партијата, условно речено, ќе ги преживее наредните девет месеци? Јасно е дека потпретседателот Зоран Заев е избраникот на Црвенковски за в.д. претседател во овој меѓу период, меѓутоа може ли, без оглед на желбата и добрите намери, претпладне да биде градоначалник, а попладне преоден претседател на најголемата опозициска партија.

Згора на се', и со хендикепот дека не е дел од парламентарната група, дека нема со другите да ги бие битките околу сите клучни прашања за државата, дека ќе биде претседател за куса употреба... Конечно, дали при големите партиски одлуки, како на пример, предлагањето на идниот скопски градоначалник, Заев ќе ја има шансата да одлучува или, крупните нешта ќе се случуваат во кабинетот на шефот на државата?

Сепак, и по извесната доза на скепса, никој во партијата не размислува за формирање фракции или, пак, за формирање некој нов политички субјект. Велат дека такви бранувања нема од едноставна причина што и оние кои не се докрај задоволни од партиските поместувања, премногу се вложиле во СДСМ за во вакви моменти да и' штетат.

На партијата и' претстои не баш лесен период во кој точно ќе се види кој и колку е подготвен за подметнување на сопствениот грб, а кој размислува само за доближување до шефот и за офајдување со функции. Ваквите прегрупирања и „неочекувани“ доближувања веќе започнаа.