ЕДИТОРИЈАЛ

Едностран говор на Иванов

Соња Крамарска

Едностран и небалансиран говор на претседателот Ѓорге Иванов изгледавме вчера во парламентот. Ниту збор самокритичност за застојот на преговорите за името, загрозената меѓународна позиција, влошените услови за живејачка, и општата депресија во која се наоѓа македонското општество.

Претседателот ја амнестира ВМРО-ДПМНЕ од состојбата околу името и целиот проблем и' го префрли на Грција од која побара „со нас да се однесува европски“. Истовремено, целосно го игнорира важниот факт дека Брисел и Вашингтон ја притискаат македонската Влада за преземање активна улога во преговорите. Иванов речиси до последна точка и запирка го пренесе како своја порака делот од програмата на ВМРО-ДПМНЕ за името. Од ставот да не се задира во националниот интегритет до условот за референдумско изјаснување на граѓаните.

Аплаузите на пратениците од владејачката партија, со кои во неколку наврати беше прекинуван говорот на Иванов, најдобро ја отсликуваат неговата провладина интонација. За претседателот Иванов, главната причина, како што рече, поради која нема решение на спорот за името, се грчките политичари, а не политичарите во Македонија. Со таквиот став претседателот покажа дека не успеал да ги слушне критиките во домашната, но и во меѓународната јавност, за провокациите на Скопје кон Атина.

Мек или, подобро речено, целосно хармонизиран со политиката на ВМРО-ДПМНЕ е впечатокот за вкупниот говор на Иванов. Тој целосно ќе ја потврди оваа оцена завршувајќи го својот говор со пораката дека никој нема да успее да внесе кавги во државниот врв. Како да е ерес да се има спротивставени ставови, па дури и политички конфликти во пирамидата на власта.

Иванов е речиси рамнодушен кон опозицијата, но она што изненади е неговиот дискретен напад врз невладиниот сектор. Прв пат во историјата на едно претседателско обраќање се вклучени оцени за невладиниот сектор, и тоа прилично сугестивни. Иванов направи преседан и осврнувајќи се на состојбата во медиумите. Би рекле, на граница на напад запакуван во отфрлање на тезата дека македонскиот журнализам е замолчуван од страна на Владата.

На планот на надворешната политика, Иванов заборави да се осврне на извештајот на Европската комисија. Изнесувајќи го, пак, својот впечаток дека светот има поголемо разбирање за Македонија околу името, отколку што нам ни се чини, претседателот, свесно или несвесно, шири лажна слика за меѓународните позиции на нашата земја во повеќегодишниот спор. Кризата во односите меѓу двете главни партии ВМРО-ДПМНЕ и СДСМ во македонскиот кампус, и ДУИ и ДПА во албанскиот кампус, како да не го загрижува претседателот. За овие состојби не најде место во своето редовно новогодишно обраќање во парламентот.

Во говорот на Иванов за сумирањето на 2010 и за плановите за 2011 година отсуствуваат пораки до нацијата, што се вообичаени за претседателски обраќања. Македонските граѓани се разочарани од влошените услови за живеење и постојаното негирање на националниот идентитет и посебност од страна на соседите. Или од бесконечното чекање пред портите на НАТО и на ЕУ. Во таа смисла граѓаните не добија сигнали за оптимизам од таткото на нацијата.

Балансирањето на говорите при годишните обраќања изгледа не им е силна страна на македонските претседатели. Од вчерашното обраќање на Иванов, се чини ќе биде задоволен само премиерот Груевски. Другите бездруго не се ни важни. Како и впрочем секоја година со секој претседателски говор.