ЕДИТОРИЈАЛ

Брисел не им верува на солзите

Оливера Војновска

Парламентот еден месец се занимава сам со себе. Целосно се посвети на собранискиот инцидент и на Деловникот. И пратениците и партиите ништо друго не ги интересира. Целата политичка енергија се троши на собранискиот акт, со кој се уредуваат правата и обврските на самите пратеници. Власта и опозицијата се координираат со денови. Се преговара до доцните вечерни часови. Не се памети дека пратениците досега со таква посветеност разрешувале некое прашање што ги засега граѓаните.

Далеку од тоа дека Деловникот не е значаен документ. Но, неговата важност навистина премногу се издигна.

Толку многу што во ситуација кога обичните луѓе ги мачат конкретни егзистенцијални проблеми, пратениците со ваквото однесување во јавноста оставаат впечаток на себичност и самобендисаност. И место да покажат дека умеат да комуницираат, да разговараат и да се слушаат, се впуштија во јалови дебати од кои излегоа уште пораскарани и поразединети. Всушност, на крајот најмногу си наштетија себеси. А парламентот уште повеќе го засили кавгаџискиот имиџ на кој упорно работи изминативе две години.

Измените на Деловникот во согласност со препораките на Венециската комисија се договорени уште пред една година. Во Собранието требаше да се верификуваат пред повеќе од шест месеци (декември 2009 година). Власта сега се обиде Деловникот да го протурка во пакет со Анкетната комисија и пред состанокот на Советот за стабилизација и асоцијација да демонстрира дека има прогрес во политичкиот дијалог.

Ама, опозицијата со Деловникот бара и парламентарен механизам за контрола на трошењето на буџетските пари и инсистира тоа да биде посебна комисија. Парламентарното мнозинство, пак, се согласува да се формира поткомитет во рамките на Комисијата за финансирање и буџет, што за опозиционерите е неприфатливо. Убедени се дека власта не сака да се откаже од „мегаломанското трошење на реклами“ и бара начин како да ја избегне контролата на парламентот. Такво нешто препознаваат во поткомитетот кој никогаш не би профункционирал. И решението го видоа во бојкот за Деловникот, на чии измени тие инсистираа.

Владејачката ВМРО-ДПМНЕ на „толку многу отстапки за Деловникот“ сега не сака да попушти за ревизијата на државните пари. Но, затоа има со кого да ја подели одговорноста за лошите оцени, кои се очекува да ни бидат доделени во Брисел.

И се' само поради Деловникот. Власта замислува дека немаме партизирана јавна администрација, туку државни служби и службеници, кои беспрекорно си ја вршат работата. Дека имаме завиден успех во реформите во правосудството, непристрасни и независни судии и обвинители, професионална судска администрација, така што судските процеси се фер и правични. Дека е направен невиден исчекор во борбата со корупцијата, криминалот; дека Владата изгради кохезија на внатрешно-политички план. А воспоставена е и меѓуетничка кохезија. Владата, со тешко срце, но, сепак, заборави на барокот и античките градби и сега води мудра финансиска политика. Сето тоа убаво отсонувано, само уште да не беше проблемот со Деловникот.

Затоа сега ќе плачеме по него. Но, Брисел не верува во солзите? Изгледа таму немаат информации за нашите политички состојби. Чекаат во македонскиот парламент да се изг��асаат со консензус измените на Деловникот, кои добиваат историски димензии. Ќе чекаат до полноќ, а можеби и до самиот почеток на состанокот. Случајно да не го изгласаме Деловникот, се разбира, со невидена хармонија. А кога ќе го пишуваат завршниот документ ќе стават и розови очила, за сликата за нас да биде уште поубава.