Универзитетот „Св. апостол Павле“ работи на диво

Десетмина професори, сите редум од странство, „покриваат“ пет факултети

Билјана Јовановска


Државниот универзитет за информатички науки и технологии „Св. апостол Павле“ во Охрид, веќе трета учебна година работи без акредитација. Фактот дека најмладиот државен универзитет се' уште функционира на диво, без потребното одобрение од Одборот за акредитација, потврдува дека тој ни од далеку не ги исполнува елементарните услови за постоење. Парадоксално, но е формиран од Собранието на 27 јули 2008 година и го сочинуваат пет факултети, колку што е неопходниот минимум за создавање универзитет. Малото универзитетско семејство е составено од факултети со бомбастични називи - за компјутерски науки и инженерство, за комуникациски мрежи и безбедност, за информатички системи, визуелизација, дигитална мултимедијална и анимациска техника, за машинска интелигенција и роботика и за информациони системи и анализи, но професорските имиња буквално може да се пребројат на прсти. Според бројот на професорите, вкупно десет, тој без конкуренција може да се вброи во книгите од типот „верувале или не“.

Дали при запишување на факултет некој на студентите им кажал дека овој универзитет нема акредитација и со самото тоа тие студираат на нелегален универзитет, не дознавме, но студирањето таму чини. Ништо не е бесплатно. Точно е дека новосоздадениот Охридски универзитет е во постојан дефицит со студенти, меѓутоа, без оглед на бројките, тие академци се во заблуда. Можно е и многу да не се распрашувале при уписот, верувајќи дека доволна гаранција е тоа што „Св. апостол Павле“ е државен универзитет.

А професорскиот кадар, без малку сиот е од увоз - од Јужна Африка, Филипини, Франција, Велика Британија, Тунис, Иран, Италија и Романија. Проф. Аурора Рана од Филипини, на пример, докторирала на менаџмент во образованието, проф. Рубин Зенон од Македонија на етнологија, проф. Георг Митревски од САД – руски, славистика, а Мејту Ејџер од Велика Британија лани докторирал применета математика, а сите работат на Универзитет за информатички науки и технологии. Колку се тие квалификувани за да ги покриваат сите предмети што ги предаваат е посебна прикаска, но сето тоа е многу далеку од почитување на актуелниот Закон за високо образование. За формирање факултет е неопходен минимум од петмина професори, а во случајот на овој Универзитет значи дека за непречен почеток со работа морале да имаат барем 25 професори.

Како и четирите други државни универзитети, и охридскиот се финансира од буџетот, но, тврдат, платите што ги примаат професорите, главно, ја достигнуваат цифрата од 50.000-60.000 долари на годишно ниво, што е за осум пати поголем износ од примањата на домашните кадри. Познавачите велат дека ниту еден јавен универзитет не може да егзистира со такви девизни договори, но, без оглед на референците што ги имаат или ги немаат, прашање е кој би се потегнал да работи во Охрид ако нема дебели примања.

Охридскиот „Св. апостол Павле“ воопшто го нема на официјалниот сајт на Министерството за образование, каде што се наброени акредитираните универзитети. Според портпаролот на Министерството, Горан Галевски, „универзитетот има решение за почнување со работа, а бидејќи е сменето името, акредитацијата е во постапка“. Меѓутоа, петтиот државен универзитет освен со професорски кадар, маки мачи и со просторот, па една од причините што немаат употребна дозвола е и фактот дека тие работат во Домот на АРМ, кој не ги исполнува условите за ваква институција.