Претходен број

ЕДИТОРИЈАЛ

Задоцнето признавање

Соња Крамарска

Спикерот на парламентот, Трајко Велјановски, призна дека продуцирањето закони по брза постапка и за кусо време не е добра практика и вети дека нема да се повтори случајот кога на крајот на јули дојде до таква непријатна епизода во парламентот.

Интересно беше да се гледа „признанието“ на шефот на парламентот. Застанат како ученик, по средбата со евроамбасадорот Ерван Фуере и со другите амбасадори во нашава земја, тој како да кажуваше напамет зададена лекција. Или имаше инструкции да го каже тоа или пак бил искаран до таа мера што самиот се решил на таков чекор.

Што и да е во прашање, сега може само да се каже дека признанието на Велјановски е задоцнето, бидејќи хиперпродукцијата на важни закони по брза постапка веќе предизвика криза во политичките односи во земјата, што не може да се избрише само со неколку покајнички зборови.

Да се потсетиме на преписката што ја имаа со претседателот на државата, Бранко Црвенковски, околу неколку закони што тој не сакаше да ги потпише. Тогаш спикерот кажуваше други аргументи и не сакаше да ја прифати јавната критика дека се играло против правилата.

Да потсетиме и дека поради кризата се вмешаа и неколку странски амбасадори, бидејќи односите на власта нагло се влошија со опозицијата која протестираше против самоволието на партиите од владиното мнозинство. Се одржаа многу прес-конференции и на двете страни што предизвика дополнително растење на тензиите во целата држава.

И што сега? Сето тоа треба да биде заборавено со неколку покајнички зборови за кои на сите им е јасно дека се изречени под принуда од странските амбасадори. Можеби уште вчера откако изјавата на Велјановски ја емитуваа сите телевизии му се јавил шефот од „Илинденска“ бб да го укори. Онака како што му бараше и да ја засили работата на парламентот кога не беше присутна опозицијата.

Македонија испушта драгоцен период заради такви и слични пропусти. Премиерот Никола Груевски викаше на цел глас дека му се потребни вонредни избори за да го одблокира парламентот. Еве ги одржа, доби фантастично големо мнозинство, а парламентот се одмара веќе два месеца. Всушност, по онаа трка кон крајот на јули за која сега се покаја Велјановски, парламентот стана многу тивок. Цел август го помина во одмор, а сега гледаме дека и во септември не е многу активен.

Така испарија сите најави на Груевски дека законодавниот дом ќе работи турбо до крајот на годината за да ги исполни барањата на ЕУ. Се потврди дека единствената математика при распишувањето на предвремените избори, за кои на Македонија допрва ќе и' пристигаат сметки за плаќање, била само во добивање нови четири години власт.

Можеби и за тоа еден ден ќе стигне покајување. Ќе излезе некој од врвот на ВМРО-ДПМНЕ и ќе рече дека вонредните избори биле погрешен потег исто како и скршнувањето од ЕУ и НАТО-курсот. Ќе рече дека тоа било погрешно и дека нема повторно да се случи.

Но, какво фајде ќе имаат граѓаните од такви признанија? Моменталната ситуација во Македонија е таква што апатијата меѓу населението зема голем замав. Индиферентноста е голема до таа мера што граѓаните повеќе не реагираат ниту на ценовните шокови, ниту на предупредувањата однадвор дека Владата води изолационистичка политика. Ништо повеќе не може да го потресе македонскиот граѓанин.

Оттука и завчерашното признание на спикерот Трајко Велјановски ќе остане само една дневна епизода која никого посебно нема да го возбуди, особено поради фактот што се однесува на поранешни настани. Меѓутоа, од друга страна, добро е што една владејачка гарнитура, која претендира да биде безгрешна и сакана од сите, најпосле се осмели да признае грешка. Без разлика што беше натерана на тоа од други институции.

Може да грешиш, може да признаваш или да не признаваш за грешките, но никако не може да платиш. А и нема зошто. Се знае кој плаќа во балканска крчма.