Насловна

Вистината за т.н. македонско потекло на династијата Романови

Александар Донски, Штип

Писмото „Роднинската врска меѓу руската царска династија Романови и династијата на Александар Велики од Македонија“ од Петар Јорданоски

Не е прв пат некој да сака да се појави во јавноста преку тоа што ќе се обиде да ги „нападне“ моите трудови, иако сите такви обиди на крајот завршуваат прегазени од силата на аргументите. Последен ваков случај е извесен магистер Петар Јорданоски, кој објави писмо во „Утрински весник“ во кое се обидува да го нападне мојот истражувачки труд. Притоа, го напаѓа и Институтот за историја и археологија (ИНИСА) при УГД. Јорданоски пишува дека кога го видел овој проект на нашата веб-страница, се разочарал (!?). Јас немам намера да го тешам разочараниот Јорданоски, но заради добронамерните читатели само ќе кажам дека тој во својот памфлет се служи со дрски лаги и манипулации.

Како прво, тој не нуди ниту еден историски контрааргумент на податоците што се објавени во трудот, кој згора на тоа, не го прочитал, бидејќи во време на неговото писмо мојот труд не беше објавен на нашата веб-страница. Нејасно е како може некој што се претставува како магистер да си дозволи да критикува нешто што воопшто не го прочитал. Поради сево ова, неговиот „напад“ практично претставува приземен обид за дискредитација без аргументи. Така, на пример, тој пишува дека јас, наводно, сум тврдел дека руските ц��реви Романови се „Македонци“, т.е. дека имале „античко-македонско потекло“. Но, во мојот труд на стр. 7, сосема јасно пишува: „...Не треба ниту да се помисли дека руската царска династија Романови има античко-македонско потекло“.

Значи, јас пишувам дека руската династија Романови нема атничко-македонско потекло, а Јорданоски лаже дека сум тврдел дека „руските цареви се Македонци“. Во трудот само се наведени податоци за една (од илјадниците постојни) родословна линија, која (врз основа на релевантни историски извори што ги цитирам, а пред се', врз основа на светски познатите родословни табели „Алманахот гота“ и други) почнува од античко-македонската царска династија и низ вековното крвно мешање со стотици припадници на други инородни династии, стигнува (генерација по генерација) прво до средновековните, а потоа и до денешните европски кралски и царски семејства. (За да не ги набројуваме сиве овие многубројни генерации, како доказ, повикувам да се прочитаат овие податоци во самиот труд, кој од неодамна е објавен во целост на нашата веб-страница, каде што педантно се наведени сиве овие генерации една по една). Ако се има предвид ваквото многувековно мешање на припадници од разни народи, тоа, конечно, значи дека сосема мал и незначителен дел (да кажеме сликовито - можеби само неколку капки) од античко-македонската крв, стигнал и до европските царски семејства, меѓу кои и до руската династија Романови, а не дека Романови се „Македонци“ или дека имаат „античко-македонско потекло“ како што злонамерно импутира авторот на писмото. Јорданоски го достигнал дното во својот памфлет кога пишува дека на веб-страницата на ИНИСА имало работи што ќе предизвикаат „доза на смеење“.

Да потсетиме. На веб-страницата на ИНИСА е објавена информација за успешно одржаниот научен симпозиум за Јосиф Ковачев, на кој беа презентирани значајни трудови од животот и дејноста на овој наш истакнат педагог. Го прашувам Јорданоски: што има смешно во ова: На веб-страницата на ИНИСА е објавена и информација за учеството за успешно одржаниот научен симпозиум за Јосиф Ковачев, на кој беа презентирани значајни трудови од животот и дејноста на овој наш истакнат педагог. Или во тоа дека на ИНИСА е објавена и информација за учеството на двајца наши членови на Македонско-украинската научна конференција, која во организација на МАНУ и УГД, лани се одржа во Штип. И овде не ми е јасно што е толку смешно? Или можеби на Јорданоски му е „смешен“ податокот за одговорот на ИНИСА на прогрчкото писмо до американскиот претседател (единствено од таков вид кај нас)? Или можеби му е „смешен“ податокот за излегување на Првиот број на Годишниот гласник на ИНИСА, во кој се застапени наши познати историчари, и во кој, со посебна чест истакнувам, дека е објавен и последниот историски труд на нашиот покоен реномиран воен историчар д-р Ванче Стојчев, кој исто така беше член на ИНИСА. И тоа ли му е смешно на Петар Јорданоски?