Нема лекови за ревматичарите

Клиниката за ревматологија нема пари да купи биолошка терапија ни за 30 пациенти, а чекаат уште 450 болни

Јасмина Јовановска

„Државата свесно не' тера во болна смрт“. Со вакво предупредување вчера излегоа пациентите со ревматоиден артритис, кои се жалат дека државата не сака да им ги обезбеди биолошките лековите со кои би се спречило уништувањето на зглобовите, како и другите органи. Речиси цела година на Клиниката за ревматологија нема биолошки лекови, зашто во касата нема доволно пари. Во паника се и оние 30 пациенти за кои биле обезбедени почетни дози, надевајќи се дека Фондот за здравствено осигурување и Министерството за здравство ќе најдат разбирање и ќе обезбедат пари за овие лекови. Ред за терапија со месеци чекаат уште најмалку 450 болни, а за да се стави болеста во мирување, терапијата треба да почне навреме. Снабденоста со лековите за ревма е повеќе од алармантна, ако се знае дека веќе два дена на Клиниката ја нема ни основната терапија за оваа болест, која чини околу 300 денари, па пациентите ја купуваат.

„Цела година надлежните само ветуваат како ќе ја обезбедат терапијата, но без ефект. Очигледно не функционира ниту логика, ниту молење, ниту, пак, здрав разум. Повеќе не знаеме што да направиме, дали да извршиме колективно самоубиство или, пак, со патерици да дојдеме пред Владата. Можеби така ќе сфати државата колку е сериозна болеста“, вели Драган Чичиќ, претседател на Здружението НОРА. Тој порачува да престанат да ги дискриминираат како болни, зашто и тие имаат право на лекување со соодветна терапија, а не да завршуваат како инвалиди.

Ревматолозите, кои им даваат поддршка на болните од ревма, бараат само да ги лекуваат болните според медицинските протоколи за кои се залага и Министерството за здравство. „Биолошките лекови не се експеримент, туку терапија што се користи и има ефекти во лекување ревма веќе 15 години во светот. Терапијата е потреба во првите две години од дијагностицирањето, кога болеста е најагресивна и кога ги оштетува најголемите зглобови на рацете и нозете. Не сакаме да регрутираме болни на Ортопедија за да им се стават вештачки колкови, ниту, пак, да ги праќаме за инвалидски пензии. Сето тоа државата ќе ја чини поскапо отколку да обезбеди терапија“, објаснува д-р Нада Марина од Клиниката за ревматологија. Според д-р Марина, биолошките лекови не се потребни за сите болни со ревма, туку само за оние кај кои другата и поевтината терапија не даваат резултатите. Кој ќе биде на биолошка терапија одлучува стручна комисија според строги критериуми и наоди, а не кој има врски. Затоа, додава д-р Марина, не може да се откажеме од другите лекови за ревма за сметка на биолошките лекови, бидејќи сите антиревматски лекови се потребни во еден период од болеста.

На словенечкиот ревматолог Матија Томшич од Универзитетскиот клинички центар во Љубљана не му е јасно како може македонската држава да прави дискриминација на пациентите.

„Зошто не се случи дијабетичарите да ги остави без инсулин, како што ги остава овие болни без терапија, без која ќе завршат во инвалидски колички“, укажува д-р Томашич. Во Словенија, пред околу осум години, имале слични проблеми, но сега немаат ограничување во терапија со лекови. Околу 1.800 пациенти со ревма се на биолошка терапија.

Годишно терапијата со биолошки лекови за еден пациент е околу 10.000 евра или за да добијат сите тешки случаи терапија се потребни околу пет милиони евра.

Министерството за здравство, сепак, е задоволно што со биолошка терапија се лекува едвај една петтина од болните. За пет години, биолошки лекови примале околу 120 пациенти. „Од година на година варира бројката на пациенти што примаат ваква терапија, а тоа го одредува Стручниот колегиум на Клиниката според строги критериуми“, се правдаат од Министерството за здравство. Топката ја префрлаат на ФЗО, иако Министерството за здравство знае дека Клиниката со месеци бара дополнителни средства, а не добива.

Од ФЗО не сакаат да коментираат за овој проблем, освен тоа дека ревматологија како и сите други клиники за наредната година ќе добие 10 отсто поголем буџет.