Кој ја контролира македонската територија?

Александар Серафимоски

Пред еден месец напишав писмо со наслов „Каде е Македонија по 2006 година“ и во него се запрашав зошто високите јарболи со македонски знамиња се застапени во сите градови низ државава, освен во западниот дел, почнувајќи од Тетово, Гостивар, Струга, Кичево, Дебар и Јажинце. Не беше логично на македонска територија да нема национално знаме што го застапува територијалниот интегритет и суверенитет. Но, во последниве две недели најдов индиректен одговор на овој проблем. Во овие две недели македонската јавност е сведок на омаловажување на суверенитетот и интегритет на македонската држава од поединци и организирани групи. Првиот инцидент што ми остави голем впечаток е натпреварот Напредок – Шкендија што се одигра во Кичево. На овој натпревар сите имавме можност да видиме како македонското национално знаме беше симнато од јарболот и на негово место беше поставено националното знаме на Република Албанија. И ова не би било толку лошо доколку ова не беше прволигашки натпревар и на овој натпревар не присуствуваше полицијата. Но, сепак, се случи како што се случи и никој не реагираше, па управата и играчите на Шкендија мораа да ги “замолат“ своите навивачи да им дозволат на овластените лица да го вратат македонското знаме.

Значи, наместо полицијата да преземе мерки против навивачите, тие останаа глувонеми и стаписани и мораа да чекаат некој друг да обезбеди безбедно враќање на македонското знаме. Во секоја сериозна држава ова би било сериозен прекршок, но кај нас не е така. Кај нас сторителите на овој грозоморен чин јавно се правдаа дека знамето било удрено со камен и паднало од силниот ветер, на кое просто не знаеш дали да се смееш или да плачеш. На пример, во Америка знамето отсликува држава што опстојува, а и самото се смета за живо битие, член 8.б од Законик на САД наслов 4 поглавје 1 – знаме), значи, доколку го споредиме овој член со инцидентот во Кичево, Македонија престанува да постои откако е симнато националното знаме на официјален настан. Но, нема само во западните земји вакви закони, ги има и кај нас, но прашањето е кој ги почитува, во Законот за употреба на грбот, знамето и химната на РМ, член 18, кажува дека „при истакнувањето на знамето не смее да допира до ништо што се наоѓа до или под него“, на натпреварот во Кичево знамето не само што беше симнато од јарболот туку беше и фрлено на земја, што во посериозни држави од нашата се смета за омаловажувачки чин не само на државата туку и на целата нација.

Но како и да е, ние сме мирољубив народ, па полицијата реши мирно да ги гледа деликвентите и криминалците и да си грицка семки. Додека, пак, ФФМ ги казни навивачите со забрана за гостувања. Но, ние, Македонците, ниту се навредивме, ниту протестиравме пред некоја амбасада, ниту, пак, некоја политичка партија го осуди ова зашто се плашат да не ги нарушат меѓуетничките односи или да ги налутат Албанците, зашто може да не осудат како националисти.

Втората случка е одложувањето на натпреварот меѓу Тетекс и Шкендија, кој беше закажан за 30 октомври. На 28 октомври 2010 година ФФМ излезе со официјално соопштение дека натпреварот ќе биде одложен поради неможност на полицијата да гарантира сигурност. Јас како млад граѓанин на оваа држава сум вчудовиден и изненаден од овој потег и се прашувам во која нормална држава што претендира за членство во ЕУ и во НАТО полицијата не може да гарантира сигурност на сопствена територија? Па нели ние ги плаќаме за да го одржуваат јавниот ред и мир?

Кога требаше да ги апсат докторите и контролорите по патарините, можеше да обезбедат доволно луѓе, но кога е во прашање натпревар од Првата македонска лига, на кој би требало да има максимум 4.000 гледачи, полицијата не може да гарантира сигурност. Не знам дали сум само јас загрижен за безбедносната состојба во Македонија или е и некој друг. Што ако,на пример,ни се повтори 2001 година, д��ли и тогаш полицијата ќе излезе со соопштение дека не се спремни и ќе ги замоли „борците за човекови права“ да го одложат нивниот бунт за 2-3 дена.

Дали невозможноста на полицијата за обезбедување сигурност во саботата значи дека жителите на Тетово на овој ден да бидат загрижени за својата безбедност и да не ги напуштаат своите домови зашто, сепак, на овој ден никој не може да ни гарантира сигурност и безбедност. Овие два настана се доволен доказ зошто Македонија ниту ќе привлече инвеститори ниту, пак, спонзори за македонскиот фудбал, ниту, пак, ќе влезе во НАТО и во ЕУ во блиска иднина. Се' додека службените лица се „исплашени“ од локалните шерифи, ќе бидеме понижувани и потиснувани од нашите огништа. Значи, од ова може да видиме зошто нема знамиња во западниот дел - нема кој да ги чува и може да „дувне“ силен ветер и тие да паднат.