Насловна

Кој стои зад виртуелниот универзитет „Агнез Гонџа Бојаџиу“?

Тој е ��а официјалната листа универзитети на Министерството за образование, иако за него не слушнале ни ректори ни професори

Билјана Јовановска

Официјалниот сајт на Министерството за образование нуди информации за акредирани универзитети за кои и самите не знаат ниту каде што се лоцирани ниту дали воопшто функционираат. Таков е универзитетот „Агнез Гонџе Бојаџиу“ за кој на сајтот стојат податоци колку и за сите други. Конкретно, пишува дека е во Скопје и има пет факултети - за бизнис-администрација, за правни науки, за применети уметности, економија и за информатички технологии.

Проблемот се појавува кога ќе го побарате овој универзитет на интернет. Веднаш станува јасно дека тој е виртуелен, непостоен. Ако го побарате на „Гугл“, на пример, ќе добиете одговор дека нема лого, а истиот одговор важи и за факс. На бројот 188, пак, информираат дека воопшто нема универзитет со такво име, а аналогно на тоа ниту телефонски број!

Како Министерството за образование може да си дозволи таков луксуз и во заблуда да ги доведува идните академци? И потрагата по одговорот на ова прашање е своевидна „невозможна мисија“.

Портпаролот на МОН, Горан Галевски, само ни соопшти дека не располага со какви било податоци, а на прашањето каде е лоциран Универзитетот „Агнез Гонџе Бојаџиу“, рече дека најверојатно е „некаде на Кале“. Министерот Никола Тодоров не одговараше на својот мобилен, а никој друг во ресорот не можеше да ја одгатне загатката од кога постои и кој стои зад овој универзитет.

Молк и во Одборот за акредитација во високото образование што ги издава одобренијата за работа. Да ви одговори на телефонски повик, професорот Михаил Петковски, кој е претседател на ова тело е рамно на бинго. Одделни поранешни и сегашни членови на Одборот, пак, велат дека не се сеќаваат дека некогаш воопшто го разгледувале барањето за отворање на Универзитетот „Агнез Гонџа Бојаџиу“. Други ни ја посочија Марија Ташева, претходно одговорна за високото образование во Министерството, а во два мандата член на Одборот за акредитација, дека, наводно, била одредена да ги простудира документите и условите за овој универзитет. Меѓутоа, и Ташева не беше подготвена за каков било разговор за фантомскиот „Агнез Гонџа Бојаџиу“. Таа само кусо одговори: „Јас воопшто не сум била во комисијата за овој универзитет, а и да сум била, немам мандат да зборувам што се случува во Одборот за акредитација“.

Сепак, ни појасни дека давањето акредитација, всушност, е само согласност за проектот, а доколку институцијата почнала да работи, значи дека Министерството за образование и дало согласност. Инаку, познато е дека основен услов за формирање факултет е да има петмина редовно вработени професори, а минимумот за создавање универзитет е пет факултети. Или, едноставно речено, за универзитетот-енигма да се најде на сајтот на МОН, дури 25 професори морале да дадат писмена согласност, некој морало да достави елаборат и финансиска конструкција за негово формирање. Сите тие засега се една голема непознаница.

За универзитетот „Агнез Гонџа Бојаџиу“ не слушнале ниту ректори ниту професори, односно 15-ина еминентни имиња од универзитетската фела.

Кому му служи официјалниот сајт на Министерството, кој нуди лажни информации? Кој прима плата за негово сервисирање со проверени податоци кои на оние кои допрва ќе конкурираат би требало да им бидат главен, проверен ориентир каде да се запишат.

За жал, случајот со универзитетот „Агнез Гонџа Бојаџиу“ не е единствен. На сајтот, на пример, на листата на акредитирани универзитети го нема најмладиот државен универзитет за информатички науки и технологии „Св. апостол Павле“ во Охрид, а тој, како што се тврди, нелегално работи веќе трета учебна година. Формиран е на иницијатива на владејачката ВМРО-ДПМНЕ на седница на Собранието на 27 јули 2008 година, ама се' уште ги нема неопходните „папири“ што ќе потврдат дека се исполнети условите за негово постоење. Ама ова не е пречка тој да работи. Професорскиот кадар е повеќе од дискутабилен, бидејќи најголемиот дел е насобран од Јужна Африка, Филипини, Франција, Велика Британија, Тунис, Иран, Италија, Романија. Тоа секако не би било проблем, доколку станува збор за стручњаци од областа на информатичките науки, меѓутоа, од официјалниот сајт може да се види дека во неговото формирање учествувале слависти, етнолози... Сето тоа и е добро познато и на Просветната инспекција, но со години таму никој не се осмелува да чепне.