Се готви десничарски пакт против Груевски

Новата партија на Филип Петровски и ВМРО-НП би биле моторот на новиот демохристијански блок

Александра М. Митевска


Се реактуелизира идејата за обединување на помалите партии на десницата контра конгломератот од која произлегоа - владејачката ВМРО-ДПМНЕ. Планот што своевремено го презентираше Филип Петровски, кој набргу потоа беше исклучен од ОМ, повторно добива на тежина по најавите дека тој ги почнал подготовките за формирање нова демохристијанска партија.

Петровски завчера, во изјава за „Утрински весник“, ниту потврди ниту демантираше дека прави партија. Сепак, според наши информации, тој пред извесно време повторно имал средба со поранешниот премиер Љупчо Георгиевски, чија партија ВМРО-НП се споменува како потенцијална членка на новиот десничарски блок, што би ги артикулирал гласовите на незадоволните вмровци, односно на традиционалното гласачко тело на десницата.

Се планирало партијата што би ја формирал Петровски во голем дел да биде составена од млади интелектуалци и од личности што досега не учествувале активно во политичкиот живот за да се привлечат и дел од големиот процент неопределени гласачи. Партијата, која, наводно, има амбиција да преземе кадри и од ОМ и од ВМРО-ДПМНЕ, би била пр��мовирана на пролет откако до крајот на годинава ќе се формира иницијативниот одбор за нејзино конституирање.

Во новата десничарска коалиција, покрај ВМРО-НП и партијата на Петровски, би влегло и Здружението на бранителите „Достоинство“, кое пред извесно време најави политички ангажман. Евентуално, би се нашло место и за некои помали конзервативни партии што се појавуваат од избори на избори, но чии гласови би имале соодветна тежина доколу се слеат на едно конто наместо да се дисперзираат како досега. ОМ, пак, најверојатно, би останала надвор од овие комбинаторики не само поради анимозитетите меѓу Георгиевски и Љубе Бошкоски, туку и поради тоа што идејата за обединување на десницата беше главен камен на сопнување меѓу Бошкоски и Петровски.

Јасна е математиката на поддржувачите на планот за сплотување на десницата контра ВМРО-ДПМНЕ и нејзината 20-члена коалиција, главно, составена од помали партии. Ако се имаат предвид последните анкети на јавното мислење, на следните парламентарни избори владејачката партија тешко би го повторила успехот од 2008 година кога освои апсолутно мнозинство во парламентот. Од друга страна, социјалдемократите се' уште не се во позиција сами (или во соработка со партиите од широкиот фронт) да издејствуваат смена на власта. Во ситуација кога ниту една партија не е блиску до апсолутна поддршка од гласачите, пак, се отвора простор за пробив на помали политички субјекти, а постизборно се неминовни различни комбинаторики при формирањето на новата влада. Таков беше случајот во 2006 година кога НСДП обезбеди седум, а ВМРО-НП шест мандати во парламентот.

Овој пат процените се дека треба да се ефектуираат и да се соберат на едно место близу 150 илјади гласови (колку што освои Бошкоски на претседателските избори) на избирачи што се незадоволни од владејачката партија на десницата, но кои никогаш не би гласале за СДСМ. Во случај, пак, на самостојни настапи на помалите десничарски партии, тие гласови би се расцепкале и меѓу нив и во шестте изборни единици, од што најголема корист би имала ВМРО-ДПМНЕ, бидејќи пропорционално-регионалниот изборен модел ги фаворизира големите партии и коалициите. Досегашното искуство покажа дека на секои парламентарни избори одат во ветар по неколку десетици илјади гласови на помали партии што учествувале на изборите, ама не обезбедиле влез во законодавниот дом.