Притисокот врз А1 е притисок врз јавноста

Илиjа Нацевски

Брутални напади на власта врз А1 телевизија, т.е. врз медиумите што објективно информираат критикувајќи го владеењето на оваа гарнитура, не престанаа со окупацијата врз А1. Демонстрација на сила како во најмрачните режими покажа дека има само една цел, да ги замолчи ваквите медиуми што не потклекнуваат на заканите за пласирање на реалната слика за состојбите во државава.

Колку што се сеќавам, се' започна кога полицијата ги ограничи влезот и излезот на новинарите од телевизијата. Демонстрацијата на сила доби повеќе интензитет кога стигнаа специјалците и ја опколија телевизијата. Никој од новинарите на медиумот не можеше слободно да ја извршува својата работа. Власта во истите моменти пласираше информации дека се работи за инспекторска акција, меѓутоа, внимавајте, УЈП прави контроли со асистенција на специјалци, а не случајно за ден на окупацијата на медиумот беше денот кога сопственикот Рамковски ги посети тутунарите, ги посети за да им даде поддршка во нивните барања да се цени тутунот реално.

Најверојатно, власта премногу се исплаши од она што може да им се случи поради неправедноста што им ја нанесе на тутунарите, премногу се исплашија доколку нивниот револт како што гледаме денес се излева на патиштата низ цела држава. Најпрво го уапсија оној што ги поведе на штрајкови во 2006, потоа удрија на еден од наводните организатори на протестите, без никакво оправдание му запленуваат возило само за да го заплашат за наредниот ден да му го вратат како ништо да не било. Душко Илиевски, кој јавно го искажа својот револт за владиниот криминал во шведската млекарница „Сведмилк“, јавно проговори за голготата што ги зафати сите битолски фамилии, кооперанти на оваа криминална институција, Владата не избирајќи средства да го замолчи го направи одгледувач на марихуана, па го притвори.

Нелогичностите и контрадикторностите продолжуваат и натаму. Теророт не завршува кај Рамковски. Сега на удар се токму новинарите на редакцијата, кои овој пат се изложени на психолошки терор од страна на власта.

Ова е моментот кога македонското новинарство се наоѓа на историски крстопат. Или ќе потклекне под владиниот линч за неситомислениците или ќе биде професионален информатор на јавноста. Ова не е ништо друго освен политички обид за замолчување на новинарите. Меѓутоа, овде не се работи само за притисоци врз новинарите, всушност, притисокот е врз јавноста и врз граѓаните. Ние сме жртвите на оваа тоталитарна мерка што ја спроведуваа диктатори многу години. Од нас зависи дали ќе останеме неми набљудувачи на неправдата, теророт што ни стана секојдневје или сите заедно ќе се избориме да ставиме крај на овој тоталитарен режим во земјава. Затоа што, ова што гледаме како власта упаѓа во нечии домови кај ќе им текне, може да му се случи на секого од нас.