Мислења

Да преживееме за да живееме!

Гордан Георгиев

2011 ќе биде година на преживување, но и одлучност дека сакаме да живееме. Бидејќи оваа власт без малку ни го одзема правото на нормално живеење

ОЧИ ШИРУМ ОТВОРЕНИ

Во целиот очај што не' заплисна изминатава година, која на политички план ќе остане запаметена како година на разбеснетиот бик, се обидувам да најдам оптимистичка тема за 2011 година. И ја наоѓам. 2010 ќе ја (зло)паметиме по целосната деструкција на системот наречен „македонско општество“, по смислените тектонски удари по институциите, вредностите на луѓето, иднината на овој народ... и, секако, по уништувањето на илјадници лични и семејни животи на знајните и незнајните јунаци во оваа држава.

Нема да правам ретроспектива на настаните, бидејќи оние што се подготвени и натаму да мижат пред ова насилство и да се потпираат на својата куса меморија, не се достојни за спомнување. Тие се веќе отаде црвената линија. А поетот убаво кажа: кој не помни, одново ги доживува работите. И додека ние што помниме ги преживуваме настаните, „преживарите“ од власта полека ги мласкаат и последните росни ливади со детелина и киселец. И тоа ќе го издржиме, да не берат гајле. Така, 2011 година ќе биде година на преживување, но и дефинитивна одлучност дека сакаме да живееме. Бидејќи оваа власт без малку ни го одзема правото на нормално живеење, граѓаните на следните избори ќе бидат исправени пред проста дилема: сакам да живеам или сакам да преживувам?

Без дилеми, и 2011 ќе биде историска година за Република Македонија, колку и да изгледа излитена оваа фраза во изминативе „години на опасно живеење“. Мојата антиутопија за следните месеци е дека ни претстои период на денацификација, деконтаминација, па дури и дератизација во одредена смисла. Во овие аспекти јас сум оптимист. Воздржан оптимист сум на темата „преживување“. Колку и да изгледа нестварно за некои луѓе, но контрастот на новогодишните лампиони и елки над Собранието на Република Македонија и изгладнетите тутунари пред Собранието е слика и прилика на нашата држава изминативе години. Се чудат случајните минувачи, разулавено трчајќи низ скопските бутици и шопинг- центри, кога ги гледаат тутунарите пред парламентот (без вода во очите) како го бараат она што им следува и она што им било ветено: леб, леб, леб.

За жал, ќе има уште многу поводи за чудење во наредниот период, се' дури некои луѓе не сфатат дека во Република Македонија постојат повеќе Македонии. Едната, онаа речиси во ексклузивен посед на власта и на криминалците, каде што се живее убаво и богато, под „стаклено ѕвоно“ и без никакво чувство за реалноста. Другата Македонија, земја на депресивни луѓе, неслободни луѓе, сиромашни луѓе, кои едвај се борат да преживеат и да задржат минимум достоинство во нивните животи. И третата, Македонија на крајно бедни луѓе, кои ретко ги гледаме, ретко не' гледаат, кои буквално од дома не можат да излезат, бидејќи немаат ни по 100 денари на ден. Можеби има и четврта, петта, шеста Македонија... „Истражи ја Македонија“- вели скапата реклама на Владата.

2011 година ќе биде тешка и за опозицијата. И за власта и за нас, повеќе од извесно, е дека на следните избори ДПМНЕ ќе биде поразена и ќе имаме нова влада. Груевски имаше подадена рака да го распушти парламентот и да се обиде да извлече минимален пораз на предвремени избори. Сега веќе е доцна. Сега поразот ќе биде убедлив. Но, тоа веќе не е поентата. Тешкиот предизвик за опозицијата е како да овозможи минимални услови и да му помогне на народот да го преживее периодот до следните избори, кога и да бидат распишани. Можеби ви звучи невообичаено опозиција да прави планови како да преживее народот, но тоа е реалноста во државата пет години од владеењето на Груевски. Власта секојдневно покажува дека воопшто нема интерес да ги решава секојдневните проблеми на граѓаните. Нивната неспособност и алчност за правење лични богатства комплетно ги заслепи. И не само тоа, власта не покажува ни елементарна емпатија и сочувство кон оние категории граѓани што се најзагрозени. Порано барем правеа нажалени лица дека им е многу тешко кога граѓаните страдаат. Сега останаа само гримасите и иронијата.

Се урнал мостот во село Ногаевци, селаните се комплетно отсечени од цивилизација, министрите никаде ги нема да најдат некакво прелиминарно решение за тие луѓе. На социјалните случаи не им се исплатени пари, функционерите молчат и се подготвуваат за прослава на Нова година. Тутунарите на 30 декември беа пред Собрание, вицепремиерот раскажува од собраниската говорница дека на истите тие луѓе никогаш не им било подобро. Здравството се распаѓа, министерот вели дека реформите биле од епохално значење. Заштитен знак на оваа власт е негрижата за „малиот“ човек.

А бидејќи една од главните идеолошки определници на социјалдемократијата е солидарноста, СДСМ ќе се обиде да поведе иницијативи и акции за помагање на граѓаните да ја преживеат оваа елементарна непогода до следните избори. Настрана меѓупартиските препукувања, ние мораме солидарно да се свртиме кон граѓаните, да им подадеме рака и заеднички да се обидеме да ги минимизираме катастрофалните последици од владеењето на ДПМНЕ. Да ја направиме 2011 година на солидарноста. Веќе не е предизвик да се победи катастрофалната политика на Груевски, вистински предизвик е да се преживее до следните избори, за потоа да можат граѓаните да здивнат и да почнат да живеат.

П.С. Најсоодветна честитка за Нова година Владата доби токму од тутунарите. Цела година власта се китеше со сопствените „заслуги“ за субвенциите на тутунот, две години ги тераше кутрите луѓе да садат што повеќе тутун, за фактурата од тутунарите да пристигне на крајот од годината. Нека им служи на чест и оваа манипулација.

(Авторот е потпретседател на СДСМ)