Поглед

Верувале или не

Тамара Грнчароска

Ако миланската „Скала“ досега ја знаевме како престижно место каде што настапи за секој уметник е комплимент, од вторникот вечерта зградатата на операта стана место каде што се судрија мерките на италијанската влада за кратење на буџетот за култура и образование и јавното мислење, кое е против тоа.

Мирните протести на стотиците вработените од италијанските опери пред „Ла Скала“ прераснаа во судирите меѓу стотина студенти и полицијата со резултат - десетина повредени, употреба на солзавец и на палки. А се тоа поради намалувањето на 9 милијарди евра и предвидени отпуштања на 130.000 вработени во образованието! Само на Миланската опера буџетот од 113 милиони евра ќе и' биде скратен за 30 проценти идната година.

И ако во Италија е нормално да се случат масовни протести на вработените во културата и во образованието потпомогнати од студентите, кои дури завршија со судир поради вакви мерки, кај нас ваквите вести се' уште се примаат како „верувале или не“. Нашето општество е толку деморализирано и отапено на притисоци и „разноразни“ мерки и кратења што на правењето трошоци за непродуктивни државни инвестиции, додека на трајни договори за работа со години чека армија вработени на договор на дело во училиштата и градинките, а книговодителите не добиле плата со месеци, реакција речиси и да нема. Да не ги споменуваме и партиските вработувања во културата, последните во албанскиот театар, но пак никому ништо. Таквите вести завршуваат по 10 минута во дневниците, дури и со коментари „што сакаат тие“.

Можеби некој на сево ова ќе каже дека сфаќањето на нашата култура и образование е различно од италијанското, но по се' изгледа и нашето општество и менталитет се далеку од италијанските. Ништо не може да не' помести од место, ние се' може да истрпиме.