Повеќе трње отколку рози во опозицискиот двор

СДСМ треба да се престрои за да стане сериозна конкуренција на власта и за да може да отвoра важни дебати во општеството

Александра М. Митевска



Преминаа од позитивна кон негативна кампања, излегоа на протести против Владата, ги анимираа ранливите социјални групи, се здружија во широк фронт, дури и ја сменија розата на своето лого, но во опозицискиот двор се' уште не цветаат рози. Последните мерења на пулсот на граѓаните, навистина, покажаа одреден пад во рејтингот на власта и извесно поместување кон подобро кај СДСМ, но тоа се' уште не е доволно за да се сфати сериозно намерата на опозицијата да издејствува смена на власта на предвремени избори.

Сепак, во раководството на СДСМ велат дека се релаксирани по последните анкети, бидејќи евидентни се падот кај ВМРО-ДПМНЕ и порастот кај опозицијата. „Ние и така не очекувавме рејтингот на власта да падне преку ноќ. Очигледно е дека се влошуваат сите трендови што се однесуваат на власта, а тие трендови не се инверзибилни, така што ќе паѓаат уште повеќе“, коментира еден опозициски функционер, оценувајќи дека кога би се одржале избори во почетокот на следната година, поразот на власта бил извесен.

Во, меѓувреме, социјалдемократите се решија на уште еден потег за м��билизирање на членството. Повикаа на „востание“ на 11 Октомври во Прилеп, со што и индиректно ќе и' пратат порака на власта дека неправедно запоставува еден значаен период од македонската историја. Потоа во нивната агенда се предвидени промоции на уште неколку проекти што би ги реализирале кога би дошле на власт и поголемо присуство на терен.

По четири години опозициско дејствување и неколку промени на лидерската позиција, СДСМ се' уште не успеа да и' го земе приматот на ВМРО-ДПМНЕ на листите на популарноста, иако на владејачката партија и' се припишува одговорноста за влошувањето на животниот стандард, за назадувањето во демократските процеси, за оддалечувањето од ЕУ и од НАТО... Перцепцијата на граѓаните дека сега се живее полошо отколку пред смената на власта пред четири години, очигледно, не е доволно силен аргумент за симпатиите повторно да се насочат кон партијата што беше на власт до 2006 година.

„Треба да помине уште време додека да се залечат раните од минатото, да се заборават старите импресии. Секоја партија заминува од власт со тежок товар. Мицотакис и Караманлис во Грција, на пример, си заминаа поради скандалите што ги потресуваа нивните влади“, коментира универзитетскиот професор Ѓорѓи Тоновски. Тој посочува дека премиерот Никола Груевски се' уште има адути што би можел да ги искористи во наредниот период за да го запре падот на рејтингот на власта и да ги осуети плановите на опозицијата.

Ако се суди според настапите и дејствувањето на опозицијата, враќањето на Бранко Црвенковски на лидерската позиција беше потег што го мобилизира и го обедини сдсмовското членство и резултираше со помирување меѓу раскараните струи во таборот на левицата. Антивладиниот митинг во јуни беше најдобар доказ дека на опозиционерите им се враќа ентузијазмот. Но, последните анкети покажаа дека тоа, сепак, не е доволно за да се привлечат големиот број неопределени гласачи.

„Многу индикативно е тоа што на опозицијата се' уште слабо и' оди, и покрај тоталната хаварија на власта. Кога огромен процент граѓани не се наклонети ниту кон една политичка опција, тоа е знак дека граѓаните немаат избор“, резонира професорот Мерсел Биљали.

Комуникологот Петар Арсовски, пак, наведува дека СДСМ мора да го реформира начинот на кој комуницира со гласачите и се бори за поддршка. Според него, најголем проблем на социјалдемократите е отсуството на професионална и ефикасна маркетинг-стратегија, така што, опозицијата е заглавена - без суштински реформиран имиџ, со старо-нова структура и без решение како да се промовираат сопствените решенија.

Последните 12 месеци (по конгресот на кој беа промовирани „Решенија за Македонија“) беа период на значајни промени во главната опозициска партија, која помина низ кадровски, организациски и програмски реформи, што многумина ги доживеаја и како обид да се копира ВМРО-ДПМНЕ. Но, ако се анализираат модалитетите на дејствување на ова раководство на левицата, тешко се повлекува паралела со активностите од опозициските денови на Никола Груевски, кој за четири години ја врати ВМРО-ДПМНЕ на власт. На тој чин, пак, му претходеа серија штрајкови и демонстрации како врв на незадоволството што се разгоре околу референдумот за територијалната организација, зад кој стоеше широк фронт од невладини организации и политички субјекти, предводени од сегашната владејачката партија.

Социјалдемократите, пак, во изминатата година повеќепати осцилираа од позитивна кон негативна кампања и обратно. А, во меѓувреме, правеа компромиси со власта за прашања од кои зависи меѓународната позиција на државата, веројатно, сметајќи дека ним, едноставно, не им личи радикализација. Последниот компромис што го направија - за собранискиот Деловник и за координациите кај спикерот, очигледно, немал влијание врз рејтингот на партијата!