Претходен број

ЕДИТОРИЈАЛ

Во болниците како во реално шоу

Јасмина Јовановска

„Внимавајте, Ве снимаат и кога ќе појдете на лекар“. Ваквото предупредување веќе осамна по болниците и клиниките, кои Министерството за здравство ги стави под видеонадзор. Со 1.200 камери се закитија 64 здравствени установи. Каде и да се свртите во болниците, од секој агол ве демнат камери. По една камера насекаде, пред влезовите, шалтерите, чекалниците и болничките ходници.

Небаре сте во некоја банка или во некое реално шоу, а не во здравствена установа каде што сте пошле да се прегледате. Недостасува само уште Министерството за здравство да почне да дели награди за пациентите и лекарите. А, наградата најверојатно ќе биде за најиздржливиот пациент кој ќе ја преживее голготата што го очекува по клиниките додека да стаса да се прегледа. Лекарите, пак, ќе добијат награди за умешност како со расипани апарати навреме да постават дијагноза и не го умрат болниот ако нема пари да го купи лекот или материјалот потребен за операција.

Но, настрана наградите. Реалноста по клиниките и болниците е многу посурова. За прегледи или за операција се чека со месеци, зашто апаратите се расипани или амортизирани. Клиниките, место со дезинфекциони средства, се чистат со обичен сјај за садови. Да не зборуваме за лекови и потрошен медицински материјал. Во Ургентниот центар нема обичен завој за исеченици, на Клиниката за детски болести нема ракавици, децата се боцкаат без нив, а родителите се тераат сами да ги купат. Дефицитарни се и најевтините лекови како „аналгин“, „ранитал“ ампули за желудочна болка. Па, пациентите се принудени да трчаат по аптеките спроти државна болница, за да купат лек што чини 10 денари. Тоалетите по здравствените установи се посебна приказна...

И покрај сите овие натрупани проблеми во здравството, ни новиот министер Бујар Османи не се откажа од проектот за камери по болниците. Зарем толку не може да се направи листа на приоритетни проблеми во здравството и така по ред тие да се решаваат.

Нема лекови и потрошен медицински материјал, но важно е дека министерот ќе ги снима пациентите и лекарите за да може, како што вели, да се подобри здравствената услуга и здравството да стане поефикасно. А како ќе се подобри услугата по болниците, ако лекарите немаат со што да го прегледаат пациентот или, пак, нема со што да го лекуваат?

Министерот Османи се правда дека не можел да го стопира проектот за кој се фрлени околу милион евра, не само затоа што го наследил, туку и затоа што тоа било зацртано во програмата на Владата. Како таа програма да е вечна и не може да се менува. Од една страна, се фали дека е полн со добри идеи, а од друга, кога треба да и' рече не на Владата, идеите му пресушуваат. А кога веќе се зафатил со видеонадзорот во здравството, тогаш можел да го опфати и Министерството и Фондот за здравство, па пациентите да видат колку работат тие.

Тоа, пак, што недостасуваат материјали на клиниките и болниците, министерот смета дека не е негова вина, туку е последица на директорите кои лошо менаџираат со болниците. А како да бидат добри менаџери кога немаат доволно пари во буџетите.

Османи го поддржува проектот на Владата за видеонадзор на болниците и клиниките, бидејќи со него ќе ги детектира „тесните грла“ во здравството, а ќе види и по колку време чекаат пациентите за да се прегледаат. Зарем досега за четири месеци не успеал да дознае по колку месеци се чека за снимање на градите, за снимање дебело црево, или пак за снимање на срцето.

Сите овие проблеми не се некоја строго доверлива тајна. Доволно е Османи да прошета по клиниките, но не како министер, туку како,не дај боже, обичен пациент за да види со какви се' проблеми се соочуваат болните.

За ваква мисија нема да му се потребни милион евра за да ги детектира проблемите во здравството, туку ќе го чини само еден ден прошетка низ клиниките, каде што со свои очи директно ќе го регистрира „шоуото“ на болните наречено „како да се преживее додека се открие болеста“.