Домашните миленици помили од луѓето

Здруженијата за заштита на животни не реагираат кога кучињата шетаат без маски

Снежана Калабакова

Бурни беа реакциите на здруженијата за заштита на животни по неодамнешното свирепо убиство на куче во населбата Драчево. Тие јавно се згрозуваа и гласно го критикуваа начинот на кој гневниот граѓанин се справил со улично куче. Нивната реакција беше сосем очекувана и легитимна, со оглед на улогата што треба да ја имаат во насока на подобрување на целокупното градско живеење. Меѓутоа, дел од јавноста се прашува зошто овие здруженија се неми и слепи кога куче ќе нападне човек. Дали нивната грижа завршува кај животните? Дали на овие активисти кучешкиот живот им е помил од човечкиот?

Ниту едно здружение не се јави што било да искоментира кога „Утрински“ пишуваше за жената што беше нападната од гладни кучиња во населбата Скопје-Север или онаа што додека се враќаше од училиште заедно со своето дете, ја опколија глутница кучиња кај пругата во Маџари. Многумина го паметат и случајот кога во Драчево таксист одбрани жена од бесни пци, како и девојката, која во строгиот центар, смртно преплашена, бегаше од разбеснетите кучиња.

Никој нема ништо против кучињата, но не секој еднакво вљубен во нив. Сите луѓе немаат домашни миленици, некој дури не ја ни разбира големината на таа љубов. Сепак, тоа не значи дека овие граѓани немаат право да се побунат кон соседите, кои редовно ги шетаат своите миленици без соодветна маска. Граѓаните прашуваат зошто истите тие здруженија не се еднакво гласни и во вакви случаи. Речиси никогаш не кренале врева кога домашните миленици го оставаат изметот по парковите пред зградите каде што играат и мали деца. Зошто ништо не прават и во тој правец, па дел од парите што ги добиваат од разни фондови и меѓународни организации да ги искористат и за вакви цели.

Здруженијата за заштита на животни се децидни, тие се подеднакво гласни за сите проблеми, но надлежните институции се глуви. Велат дека Законот има пропусти, но и таков каков што е, бил донесен без тие да бидат консултирани, и покрај нивното инсистирање. Од друга страна, тврдат тие, Законот воопшто не се применува. На терен ги нема општинските комунални инспектори, а и кога се присутни, тие не можат да казнуваат поради недоследноста на општините во спроведувањето на законските одредби. Како што велат во здруженијата, општините немаат поставено доволно маски или одделни садови за да може граѓаните да го фрлаат изметот од своите миленици.

„Долго време укажуваме дека Градот не ја спроведува како што треба програмата за кучињата скитници и тврдиме дека тие повеќе се еутанизираат отколку што се стерилизираат. Покрај постојните закони, државата треба да донесе и закон за обележување и чипирање на милениците, со што нивните сопственици ќе може да бидат повикани на одговорност кога ќе има некаков проблем. Постојано реагираме до институциите, но тие се затворени за нас. Ние можеме само да апелираме. Граѓаните наместо да бараат отчет од институциите, нас не' обвинуваат и ни порачуваат ако толку многу ги сакаме кучињата, да си ги земеме дома. Работите не се решаваат институционално“, вели Столе Велковски, претседател на „Анима мунди“, Здружение за заштита на животните.

И Вангел Мичевски, претседател на здружението „Срце за животните“, вели дека не вреди што постојат законски рамки кога не се почитуваат. Тој тврди дека не реагира МВР, освен кога ќе се крене врева, како што беше случај со убиеното куче во Драчево. Според него, постои Закон за јавна чистота во кој јасно е кажано дека секој сопственик треба да го собира изметот на својот миленик, а потоа и да го одложи во соодветно обележана корпа. Но, ниту граѓаните го прават тоа, ниту инспекторите се доволно информирани да казнуваат. Од друга страна, граѓаните се спречени, бидејќи нема доволно садови за таа намена.

„Општините ништо не преземаат и досега ниту една не одредила соодветна површина каде што може да се шетаат домашни миленици, а Законот не предвидува казни за општините. Не реагира ниту творецот на законот, Министерството за транспорт и врски, кое кога го носеше Законот, воопшто не сакаше да ги консултира здруженијата за заштита на животните ниту, пак, ги информираше граѓаните“, вели Мичевски.