Претходен број

Контрапункт

Земја на магијата

Никола Гелевски

Не само што е тешко да се распознаат добитниците на изборите, туку нејасни се и губитниците

Најинтересното во земјата не може да се види. Можете да бидете сигурни дека тоа не сте го виделе. Го опкружуваат со магла. Така ми остана недостапна, невидлива, Сојузната Престолнина, иако не знам колку пати ми го беа покажале патот и јас, во текот на една недела, бев убеден дека речиси ја допирам.

Тие имаат седум видови магли (зборувам за главните) и доволна е и третата за да ве попречи да го видите сопствениот коњ додека јавате. Следната е толку густа што верувате дека сте среде лавина од бел песок. За да знаете дали тоа се вистински магли, гледајте дали тие го следат ветрот. Ако не го следат, тоа се маѓепсани магли. Ова го изнесувам поради можен приговор. Всушност, Волшебникот не создава едновремено магла и ветар, а зошто е така - ми остана неразјаснето.

Нивната магла е доволна за да збудалите. Потполно отсуство на белези за снаоѓање... гледате лист, шепа, муцка, но не сте кадарни да препознаете џбун, животно.

Некој си Кал, чијашто доверба ја бев стекнал, ми ги позајми своите очила против маглата. Требаше да се има одреден недостиг од вид, бидејќи суштествата, работите, ми се појавија во такви превирања што бев сосема дезориентиран. Нерасположен, му ги вратив очилата. Требаше да ги задржам.

Анри Мишо, Земја на Магијата



Дали во неделата барем ги сведовме на две седумте магли што ни го попречуваат погледот? Не би рекол. Имам впечаток дека ни се случува ефектот на летачкиот килим. Како некој да ни го извлекол тепихот од под нозе, а ние тоа речиси и не го забележуваме. Нешто слично на она кога од наместена маса некој со брз потег ќе го извлече чаршафот, а притоа чиниите и чашите ќе останат на своите места. Тоа изгледа малку нестварно. Се случил бурен настан, а се' е исто како што било.

Резултатите од најновите македонски избори се меѓу најтешките за одгатнување, барем во рамките на нашата кратка парламентарна историја. Не само што е тешко да се распознаат добитниците на изборите, туку нејасни се и губитниците. ДУИ е совршен пример за нејасноста на овие избори: триумф на локалните, а катастрофален пораз на претседателските избори. Тие можат да се тешат дека претседателските избори се сосема небитни за нив, но нивното симболичко значење сепак е важно. (Буџаку, заедно со Иванов, беше најголемото разочарување на кампањата; а тоа зборува многу лошо за владините капацитети за водење добри политики, па и кадровски.)



Во директен сооднос со политичките позиции на ДУИ нејасна е и губитничко-победничката позиција на Селмани. Евидентно е дека тој помина исклучително лошо на локалните избори. Но, неговиот симболичен капитал добиен на претседателските избори не е за фрлање. ДУИ прв пат ги изгуби изборите во судир со друга албанска политичка опција, и тоа ги изгуби катастрофално, со 2:1.

Слична е ситуацијата и во македонскиот блок. На прв поглед изгледа дека Иванов убедливо го доби првиот круг. Но, само шест месеци претходно ВМРО-ДПМНЕ со коалиционите партнери собра 150 илјади гласови повеќе. Многу е веројатно дека станува збор токму за оние главно неопределени 150 илјади граѓани кои драматично ги решаваат последните неколку изборни циклуси во Република Македонија. Тие 150 илјади луѓе евидентно го казнија ВМРО, но патем не ја наградија опозицијата, која остана на своите слаби 200 илјади гласови освоени 2006 и 2008 година (зборувам за претседателските избори, оти во моментов додека го пишувам текстов, понеделник наутро, многу се скудни информациите за исходот на локалните избори).

Трите јасно опозициони профилирани добитници на претседателските избори, Фрчкоски, Бошкоски и Селмани, добија над половина милион гласови. Ако ги добија на единственото во кампањата јасно издвоено политичко прашање (компромис со Грција или не?), тоа значи дека веќе сега сосема е поразена тврдата владина политика во поглед на ова прашање.



Од друга страна, ако и Бошкоски го гледаме како некаков кандидат на ВМРО и тактички притаен националист, тогаш не држи тезата дека на избориве добил жолт картон македонскиот национализам. Ако кон ова се додадат и гласовите на ДУИ, ќе испадне дека ВМРО има извонредно цврсти позиции. И покрај фактот што барем половина милион луѓе покажаа дека се незадоволни од владината политика.

Нејасни добитници се и Фрчкоски, и Бошкоски, и Селмани. Всушност, нивните следни политички потези (особено оние на Бошкоски и на Селмани) ќе покажат дали тие ќе се обидат краткорочно или долгорочно да го капитализираат својот релативен успех. Меѓу другото, тоа ќе значи да изберат (или да не изберат) кому ќе му ја дадат својата поддршка во вториот круг. Гласовите за Иванов можеби можат да донесат краткотрајни користи, но сосема е сигурно дека се промашени и губитнички политиките на Иванов и на ВМРО, особено во однос на интеграциите. Секое понатамошно опстојување на сегашната владина политика (која Иванов безрезервно ја поддржува) значи ужасни и долгорочни последици за Република Македонија. Не верувам дека Селмани и Бошкоски ќе го игнорираат тој факт, особено зашто јасно зборуваа за тоа во предизборната кампања.

На крај, за оние што уште еднаш гласале за катастрофалната политика на ВМРО, еве еден вулгарен виц (вулгарно е се' околу нас, па да се вклопиме): Го прашува еден вмровец својот партиски колега (додека си пијат пред гранап чекајќи Фрле да ги поздрави со славното „Кај сте, бе, вмровчиња!“): „Да те прашам едно прашање што ме копка; дали попрво би ја креснал Анџелина Џоли еднаш или некоја овца два пати?!“ Партискиот колега одговара: „Абе, знаеш, Анџелина е Анџелина, ама двапати си е двапати!“

(Авторот е издавач)