Претходен број

Македонски состоjби

Груевски пак ќе јава со името на избори!

Манчо Митевски

Тужбата за Грција адут од ракавот за претседателската и за градоначалнички фотелји

Прагматичниот лидер на власта, Никола Груевски, со поднесувањето на тужбата против Грција во Меѓународниот суд на правдата, го определи името како главна тема на претседателските и на локалните избори. Спортската девиза „екипата што победува, не се менува“, политички ја трансформираше во „темата што победува (на избори), не се менува“! Поучен од парламентарните избори, на кои по дебаклот во Букурешт и недобивањето покана за НАТО поради противењето на Грција, целата енергија на незадоволството и фрустрираноста на македонските граѓани, наместо кон решение на проблемот со името, ја насочи кон победа на воопшто непотребните вонредни избори, сега пак реши да ја искористи испробаната добитна комбинација. На претседателските и на локалните избори повторно главна тема ќе биде зачувувањето на името и достоинството на Македонците, секако, низ разглобување на оправданоста на тужбата, покажување веќе еднаш доминантност над Грција и подгревање надеж дека правдата ќе победи.

Каков ќе биде пристапот кон темата, значи и во изборната кампања, многу јасно се покажа деновиве. Високиот функционер на ВМРО-ДПМНЕ, Коце Трајановски, во име на партијата на прес-конференција им се обрати на „господата Бранко Црвенковски, Тито Петковски и Љубомир Фрчкоски“, објаснувајќи и' на јавноста дека во однос на тужбата тие имаат целосно идентичен став со ставот на грчката министерка Дора Бакојани. Притоа, на прозваните им кажа ако веќе не и' помагаат на земјата во процесот, барем да не и' одмагаат, констатирајќи дека „секоја нивна изјава може да биде искористена против Република Македонија“. На крајот поентира со апел до нив „наместо прогрчки ставови, да заземат промакедонски позиции“. Преведено на разбирлив јазик, тоа значи дека на изборите ќе се судрат две групации со две спротивставени опции: „патриотите против предавниците“. Тоа ќе биде нов прилог на власта во натамошната поделба и на онака веќе драстично поделеното македонско национално ткиво.

Обезбедена е и логистиката за изборното одмерување на силите - најголемиот буџет досега, во кој, и покрај кризата, има доволно пари за „покажување внимание“ кон поголемите групации „благодарни“ гласачи: државната администрација, јавниот сектор, пензионерите, земјоделците...

Во недостиг на резултати кои луѓето и стопанските субјекти ќе ги почувствуваат во реалниот живот, власта се плаши на изборите да оди само со еконо��ијата и со социјалата како главна тема, за што доволно говори изненаденоста од она што и' се случи со штрајкот во образованието. Затоа алиби и супституција повторно најде во виртуелниот живот разубавен со бесконечната лента на рекламни кампањи. Тука во прв план може да се смести и тужбата која се глорифицира како решение. Македонија има право да се вика како што се вика, и тука правно ништо не е спорно. Спорно е што се забораваат две други работи. Прво, дека едно е право, друго правдина. Второ, дека проблемот што го има Грција со нашето име е имагинарен, бидејќи е политички, па затоа и решението ќе мора да биде политичко, низ преговори и компромис, на што не' упатуваат и НАТО, и ЕУ, и САД и ООН. Тужбата можеби ќе биде во наша корист, но нема да ни го реши проблемот.

Кога веќе власта непотребно ја форсира темата за името преку тужбата, изборите треба да бидат политичкиот мегдан за конечно и отворено расчистување на работите и вештачките магли меѓу двете спротивставени опции за таа тема. Опцијата за единственото можно рационално решение кое значи компромис за името со географска додавка, со гарантиран национален идентитет, што значи и влез во НАТО. И опцијата за бескомпромисна одбрана на уставното име, со двојната формула која веќе не игра во преговорите, и по цена да останеме надвор од НАТО и ЕУ, и изолирани, дури и од регионот.