Полјаците и Литванците се фатија за гуша за една буква

Полска бара од Литванија да ги смени азбуката и Уставот и да ја воведе буквата „w“

Спорот на Полска со Литванија му конкурира на македонско-грчкиот спор за името според интензитетот на емоции и збунетоста за луѓето однадвор. На еден неодамнешен блог за ова прашање имаше над 200 коментара, што заслужуваат да се прочитаат, ако не за нешто друго, барем да се види јазот меѓу двете страни. Накусо, Полска смета дека направила многу за Литванија во последниве години, а нејзината добра волја наидува на одбивање и дволичност, особено во третманот на полското малцинство таму и, исто така, во препреките за најголемиот странски инвеститор во земјата „ПКН орлен“, што ја поседува нафтената рафинерија-загубар „Мажеикијај“.

Литванците, од своја страна, потсетуваат на вековите полска доминација и непријатниот период на принудна полонизација во регионот Вилнус пред Втората светска војна, кога денешниот капитал на земјата и околната област беа под полска окупација. Од овие причини, тие се навредени што Варшава ги притиска да го сменат законот (можеби и Уставот) за да им се овозможи на луѓето што тврдат дека се Полјаци да ги пишуваат своите имиња користејќи букви, како што е „w“, а кои не постојат во литванската азбука.

Полска е презаситена. Нејзините политичари не разговараат со своите колеги од Литванија. „ПКН орлен“ размислува за продажба на „Мажикијај“ и има неколку можни купувачи. Надворешните луѓе се прашуваат дали Литванија можеби се преценува. На крај, таа (и нејзините балтички соседи) не се суштински за националната безбедност, енергетската независност или за транспортните врски на Полска. За Литванија, Полска има витално значење во однос на тие прашања и повеќе, освен ако не сака да стане уште една Белорусија.

Тешко дека оваа ситуација ќе заврши набргу. Еден мудар чекор можеби би бил двете страни да се воздржат од јавни изјави со кои ги влошуваат работите. Би било интересно да се види дали Полска ќе реагира на жалбата од литванскиот премиер Андриус Кубилиус дека Полска упатува „навредливи“ и „неосновани“ обвиненија. Да се наречат детски размените што се одвиваа оваа недела би било знак на типично патронизирање и игнорантски став на некој аутсајдер, затоа нема да го употребам тој збор. Како би било „неплодни“?

Со ризик да се провоцира огромна разгорена војна, би било интересно да се слушне што мислат читателите за споредбата со грчко-македонскиот спор, кој (барем од гледна точка на некој аутсајдер), исто така, потекнува од радикално спротивставените историски раскажувања и заемното неразбирање. (Економист)