ЕДИТОРИЈАЛ

Сами себе си аплаудираа

Слободанка Јовановска

Претежно благо, малку солено и умерено забиберено.

Вака шефот на дипломатијата Антонио Милошоски реагираше на извештајот на Европската комисија за успехот на Македонија во остварувањето на реформите годинава. На скалата на објективноста тој се искачи високо пред премиерот Никола Груевски, кој тврдеше дека во сите погл��вја во кои не' оценуваше ЕК власта добила позитивни оцени. За ваквото игнорирање на реалноста Груевски доби помош токму од Европската комисија, која не сакајќи да ја загрози препораката за преговори се надмина себеси, па ни подготви позитивно-негативен извештај за секакви оцени и употреби. Свесно или не, Брисел испрати порака оти прагот на неговата издржливост е голем и дека, ако е решен да даде позитивна политичка оцена, нема лимит колку може да се изигруваат реформите.

Тоа ја објаснува и ароганцијата со која вчера претседателот Ѓорге Иванов го повика евроамбасадорот Ерван Фуере да му објасни зошто во извештајот на ЕК никаде го нема зборот „македонски“, иако таквата политика на ЕУ не е од вчера, туку е правило што се применува со години. Во стилот на поговорката -село гори, баба се чешла, претседателот се фати за оваа податлива тема за да го сврти вниманието на јавноста од вистинските проблеми што во извештајот и тоа како ги има. Некои од нив се директниот упад на министерот за правда во судовите, незаконското прислушкување, уништувањето на економијата со прекумерни вработувања во јавниот непродуктивен сектор, страшниот притисок врз медиумите, крахот на главната владина политика за економска преродба, зголемените банкротства, игнорирањето на корупцијата во политиката и главната - дека Македонија годинава одела назад, а не напред во реформите, па и дека е спорен правецот во кој оди, со партизацијата и сеприсутното политичко влијание. Место да го објаснат тоа, претседателот и пратениците на ВМРО-ДПМНЕ вчера продаваа патриотски филмови, па и сами си даваа аплауз, надевајќи се дека се' уште има наивни граѓани што ќе заборават на состојбата во џебот и на статусот, а новинарите тоа дека веќе шеста година Македонија стои во место, додека другите во регионот одат напред. Со ваква манипулација, да ти се смачи да бидеш патриот и да го браниш името на државата.

Во најсериозна варијанта претседателот вчера им испрати експресна порака на функционерите во Брисел дека тоа што тие го нарекоа политичка реалност не допира до нивната свест и дека, не' фалеле или не' критикувале од ЕК, властите нема да преговараат туку ќе спорат за името. Годинава, најдецидно од кога било, еврокомесарот Штефан Филе го услови преговарањето со Унијата со решавање на спорот, ослободувајќи се и од дипломатската фраза дека тоа не е услов, но е пречка да се донесе одлуката во Советот.

Вака, еден месец пред гласањето во Европскиот совет за повторената препорака за преговори да се форсира политички судир со Брисел, за домашна, а можеби и за меѓународна употреба, е самоубиствен потег на штета на интересите на граѓаните во Македонија и на штета на преговарачката позиција на државата, ако воопшто има таква. Исто како поклонувањето пред картата на голема Македонија пред самитот на НАТО во Букурешт, исто како кавгаџиското препукување со Грција пред секое битно гласање во ЕУ и исто како минатогодишниот манир на однесување пред и по извештајот на ЕК. Односно фини и претпазливи додека не се добие позитивна оцена за реформите, а нерационални веднаш по неа.

Она што никого не го интересираше вчера е дека Македонија по одлуката да и' се даде кандидатски статус на Црна Гора и по најавата дека идната година истото може да го добие и Србија, па и двете земји да почнат преговори за членство, останува во групата на малку надежни држави, чии перспективи се затвораат како што поминува времето. Сериозен спор има и Србија, која треба да се откаже од територија и да си ја смени границата, па нашите поплаки колку ЕУ ни прави неправди ќе станат банални кога таа и другите во соседството едно по едно ќе ги затворат отворените прашања и ќе ја остават зад себе Македонија со Косово, БиХ и, евентуално, Албанија.