Насловна

Поглед

Судски записници

Љубиша Станковиќ

Да не пукнеше бруката со двојните записници што се воделе за случајот „Пајажина“ немаше да знаеме дека нашето судство навлегло многу длабоко во сопствената „пајажина“.

Веќе не е битно тоа што претседателката на скопска „единица“ ја амнестираше судијката Павлина Христовска од случајот со двојните записници. Неделкова можеше да одлучи и поинаку, односно да го прифати барањето за изземање и да именува друг судија, но и тоа нема да ги промени работите.

Она што ќе остане како факт е дека судот лиферувал двојни записници: Првите се оние на кои е напишано она што навистина се случило на изминатите неколку судски заседанија од судскиот процес „пајажина“, а вторите се оние на кои судот или знаел или можел да предвиди како ќе тече натамошниот тек на постапката.

Објаснувањата дека компјутерскиот систем на кој се работи во судот е таков да копира делови и ги „лепи“ не држи. Не може со ништо да се оправда напишаното, односно дека јавниот обвинител го сторил тоа што не го сторил или дека сите 23 обвинети го кажале тоа што никогаш не го изјавиле.

Стравот дека сега се' ќе и' се стави на товар на дактилографката што ги испратила записниците по електронски пат е многу реален и оправдан. Дали жената навистина погрешила во работењето и дали таа веќе имала нешто напишано што не требало да го има на записниците допрва ќе се утврдува, но не треба да се заборави дека тука треба да се преиспита и работата на судиите.

Тие, како што ги ставиле своите потписи на „валидните“ записници истото тоа требало да го направат и на оние што биле дистрибуирани по е-маил. А ако и на нив имало потпис, тогаш требало да внимаваат и на моментот на нивното испраќање.