Битка до истребување во вмровскиот камп

Георгиевски, Груевски, Бошкоски и Стојменов некогаш беа во иста партија и во иста влада, за на крај да се свртат секој против секого

Александра М. Митевска


Некогаш беа во ист тим и учествуваа во иста влада, а сега секој „пука“ против секого. Пред 12 години Љупчо Георгиевски ја презеде премиерската палка и го формираше својот кабинет во кој министерски фотелји, меѓу другите, добија и Борис Стојменов, бизнисмен во чија компанија беа вработени многумина видни личности од врвот на ВМРО-ДПМНЕ, Љубе Бошкоски, кој како повратник од Хрватска подоцна беше унапреден во прв полицаец, и Никола Груевски, кому како нов надежен кадар прво му беше доверен ресорот за трговија, за потоа од Стојменов да го преземе ресорот финансии. Кога на овој список ќе се додаде и името на Павле Трајанов, кој стана министер за внатрешни работи како кадар на ДА, уште повеќе се засилува заплетот во сторијата за најновите недоразбирања меѓу некогашните соработници во вмровскиот владејачки естаблишмент.

Случувањата околу лустрацијата повторно ги исфрлија на површина несогласувањата во кампот на политичката десница, чие ткиво почна да се расцепкува уште во времето кога Георгиевски беше премиер, за да кулминира во периодот кога Груевски стартуваше на лидерската позиција во ВМРО-ДПМНЕ. Ниту враќањето на вмровците на власт во 2006 година не го запре трендот на раситнување на десницата.

Ако на премиерот Георгиевски му се случи формирањето на ВМРО-Македонска на чело со Стојменов, премиерот Груевски го доживеа формирањето на ОМ на Бошкоски. Во меѓувреме, беше основана и ВМРО-НП, чиј почесен претседател е Георгиевски, а Груевски успеа да ги врати во старото јато ДРУМ и ВМРО-Вистинска на Доста Димовска и на Борис Змејковски. Се' на се', премногу комплицирано сиже, за во догледно време да може да се очекува обединување на десницата, како што пред извесно време предлагаше Филип Петровски, кој набргу по пласирањето на оваа идеја ја напушти ОМ на Бошкоски!

Во последниве денови повторно се шпекулира дека Петровски ќе формира нова партија, така што уште повеќе би се засилила конкуренцијата во политичкиот блок што го сочинуваат субјектите што произлегоа од ВМРО-ДПМНЕ. Петровски ниту ги потврдува ниту ги демантира ваквите наводи. За новите искричења меѓу неговите некогашни лидери, пак, вели дека се резултат на дефицитот на демократија во партијата што моментно е на власт.

„Бидејќи во ВМРО-ДПМНЕ нема демократија се формираа нови партии, кои сега влегуваат во меѓусебни конфликти. Луѓе кои беа дел од една иста структура, веќе не можат да дејствуваат заедно и бараат начини како одвоено да ги артикулираат своите политики. Така и нивните недоразбирања прераснуваат во конфликти“, вели Петровски. Тој додава дека станува збор за јаки политички фигури, кои бараат свој израз на јавна сцена, па не можејќи да го најдат заедно, се вртат еден против друг.

Бошкоски најави масовен бунт на 7 ноември во Скопје, во знак на револт поради „неспособноста на актуелната владејачка гарнитура и против тешката економска и морална криза предизвикана од Груевски“.

Но, лидерот на ОМ не пропушти можност да го искритикува и Георгиевски, советувајќи го да престане да се изненадува и да почне да ја говори вистината за лустрацијата. Го спомна и Трајанов, како човек кој му ги носел досиејата на соработниците на службите на Георгиевски. Трајанов одговори дека Бошкоски дава несериозни и шарлатански изјави и оти поради такво однесување Македонија потпишала капитулација во 2001 година. Претходно Георгиевски го повика Груевски да не ја кочи лустрацијата, а премиерот праша зошто тој процес на расветлување на минатото не се реализирал во периодот 1998-2002 година. Потоа Стојменов го повика Георгиевски на дуел, се врати на дневен ред и прашањето за тоа кој купувал пратеници во 2000 година... Очигледно, премногу отворени прашања има меѓу некогашните вмровски икони, така што нивните меѓусебни недоразбирања не се големо изненадување.

Додека повторно се разгорува битката во десничарскиот табор, процесот на фрагментација на левицата е во стагнација. Битката меѓу фракциите во СДСМ стивна по враќањето на Бранко Црвенковски на партиското кормило, а кон широкиот опозициски фронт се приклучија и двете партии што произлегоа од сдсмовската матрица - НСДП и Партијата на слободни демократи.

Аналитичарите оценуваат дека битката со идеолошкиот противник, колку и да е тој моќен, всушност, е полесна од судирот во сопствениот двор - каде што се делат гласовите на стандардните поддржувачи. Груевски веќе подолго време води битка на два фронта. На една страна се традиционалните ривали на ВМРО-ДПМНЕ - социјалдемократите, а на другата страна се неговите поранешни сопартијци Георгиевски и Бошкоски.

Од славната петорка во претходната вмровска влада, на страната на Груевски останаа уште Трајанов и Стојменов, кои освоија пратенички мандати како кандидати на коалицијата предводена од ВМРО-ДПМНЕ. Добра вест за Груевски е што противничкиот блок од неговиот „десен агол“ се раслојува, бидејќи така се цепкаат и гласовите на незадоволните вмровци. (А.М.М.)