ЕДИТОРИЈАЛ
Владата во битка со Скопје
Билјана Ангеловска
Нецели шест месеци пред избори, Владата е во голема кавга со главниот град. Расправиите и заемните обвинувања добиваат во интензитет од ден на ден, а чашата ја наполни докрај владината одлука да купи двокактни автобуси за јавниот превоз на Скопје.
Напнатост и нетрпеливост. Тоа се главните карактеристики што одамна и' дадоа печат на комуникацијата помеѓу Трифун Костовски и Владата. Дека нешто не штима меѓу градоначалникот на Скопје и централната власт, се виде многу брзо по локалните избори.
Иако Костовски дојде на чело на главниот град како независен кандидат, но со поддршка на ВМРО-ДПМНЕ, сепак, кратко откако седна во градоначалничката фотелја тој остана осамен во напорите да ги реализира своите идеи. Да биде работата уште полоша, Владата му стана нелојална конкуренција на Градот Скопје.
Вистина е дека децентрализацијата не функционира во главниот град. Отпрвин полека, а сега веќе се' поагресивно и појавно Владата ја презема контролата врз целокупното живеење во Скопје. Впечаток е дека урбанистичката, економската и на крајот социјалната сфера на градското пулсирање имаат централизирано водење. Како да не постои локална власт во главниот град.
Од една страна, на градоначалникот му се врзани рацете, бидејќи неговата моќ е ограничена и со пари и со надлежности, а, од друга, централната власт му се меша и во тие мали ингеренции што ги има. Згора на се', ретко, речиси никогаш не му помага, а кога таа сама ќе одлучи да стори нешто за Скопје, тогаш тоа го прави, едноставно кажано, на многу чуден начин.
Случајот со набавката на автобусите е најдобар пример за тоа. Кога Костовски сакаше да се задолжи за да купи нови автобуси, Министерството за финансии не му дозволи, бидејќи Градот Скопје не смееше да се задолжува пред да премине на фискална децентрализација. Тогаш државата не се ни обиде да побара некое решение. Сега, Владата реши сама да набави автобуси за градскиот превоз, но и сама да одлучи колку, какви и од каде.
Наместо да си ја гледа својата работа и да остави секој да си ја исполни својата обврска, Владата од позиција на власт и на моќ, бидејќи таа дава пари, си зема за право да се меша во работењето на другите, па дури и да наредува кој што да работи.
Така, завчера, во улога на владин гласноговорник се појави вицепремиерот Ивица Боцевски и го искара Градот да почне „да се занимава со сериозни работи и да се подготви за прием на двокатните автобуси“?
Но, и покрај напорите да биде сериозен и да и' даде „тежина“ на изјавата, вицепремиерот за евроинтеграции немаше храброст да каже ниту еден збор за долгот што го има државата кон истото тоа ЈП, коешто го тера да се подготви за новите автобуси. Нападот е најдобра одбрана, па наместо да се оправда за неисполнетата обврска, Боцевски ја „одбрани“ Владата со бледи изговори дека двокатните автобуси ќе биле најсовремени, еколошки и ќе го врателе духот на старо Скопје.
Примерот со владеењето во Скопје, веројатно, не е единствен, иако е сигурно најизразен во споредба со другите градови во државава. Претстојните избори напролет можеби ќе донесат некакви промени во практикувањето на власта на централно и на локално ниво. Сепак, досегашното искуство не влева многу надеж дека нешто драстично ќе се смени.
Веројатно ќе биде добро само ако на двете нивоа владее една партија или коалиција. Градот Скопје и Владата мора да кохабитираат, а не да си конкурираат. Иако и конкуренцијата може да биде продуктивна, но само доколку е позитивна. Во спротивно, таа го запира напредокот. |
