ЕДИТОРИЈАЛ

И годинава кришум на одмор

Тина Иванова

Новинарите секоја година се упатени да дознаат каде првите луѓе на државата ќе го поминат летниот годишен одмор. Последниве години, и особено оваа, наидуваат на молк. Се утепаа прашувајќи ги политичарите каде ќе ги сончаат своите „бели страници“, но тие во својот игнорантски стил за многу, па така и по ова прашање, се неми.

Едноставно, мистериозно исчезнуваат, потоа мистериозно се враќаат во своите кабинети, без најава, без одјава. Ги нема да се огласат, а луѓето задолжени за комуникација со јавноста во нивно име, на прашањето каде нивните шефови ќе го поминат одморот ова лето, креваат раменици или ги превртуваат очите.

Зошто кај нас, како во сиот демократски свет на барање на медиумите, луѓето што се бават со јавна работа не даваат отчет. Бидејќи тие сепак, од таа јавност живеат. Да не е јавноста, ќе се никој и ништо. Се чини, ваков молк се случува само во тунгузиските земји каде што има беда и сиромаштија. Или, оваа практика на криенка од јавноста се уште влече корени од едно за нас, сега веќе далечно време, кога во комунистичкото уредување постоеа затворени вип одморалишта за политичарите.

Каде всушност лежи зајакот за молкот на нашите државници и особено на првите луѓе што управуваат со државните работи. Лежи во стравот за нивната популарност. Свесни за општата сиромаштија во земјава, за се' послабиот материјален статус на мнозинството граѓани, за фактот што сепак, само малкумина можат да си дозволат море, езеро, планина, нашите владетели очигледно имаат уплав од сликата што ќе ја остават пред јавноста.

Тие чувствуваат тегобност од граѓаните кои им го даваат мандатот, од граѓаните кои гласаат за нив, чувствуваат непријатност пред нив да уживаат, да се капат и сончаат. Затоа што, одморот кај поголемиот број македонски граѓани е последната нивна размисла во рамките на семејното кроење на средствата за живеење, поточно за преживување, и тој се' повеќе станува ексклузивитет, наместо нормална појава.

Францускиот пратеник Мишел Воазан кој минатиот месец присуствуваше во Белград не можеше да прецизира кога во францускиот парламент ќе биде усвоен договорот помеѓу Европската унија и Србија за стабилизација, накусо одговорајќи на новинарско прашање: „Не пред следното заседание на Парламентот, зашто по 13 јули одиме на летен одмор“. Нему не му беше туѓо ниту страшно да го испука тоа од уста така мазно, затоа што е навикнат на нормални односи со медиумите и пред се', со јавноста.

Нормална појава е политичарите да одат на одмор, секаде во светот, па и кај нас. Работат 24/7, се грижат за најважните прашања, имаат стресна работа, а и не сме во ек на избори, на пример. Значи нема некои важни работи кои би ги врзале за своите фотелји. Згора на тоа, ним дотолку повеќе им треба „ладење“, за со одморени и бистри глави понатаму да ни ја кројат државата.

Затоа, никој не би им замерил ако отидат на одмор. На крајот на краиштата, по онаа народната „и ѕидовите имаат уши“, некаде ќе бидат видени, можеби и фотографирани, некој некому ќе каже. Светот е мал. А, и од природата не се бега. Кога ќе се вратат дома сигурно ќе ги оддаде морската чоколадна боја.