Насловна

Од што се плашам?

Живко Богоевски

Ако светлината што е во тебе, всушност, е темнина, колку само голема е таа темнина (Матеј 6:23) Овој мој текст чувствувам дека е несоодветен во моменти кога едно семејство доживува длабоки болки за изгубен млад живот, од неконтролирана животинска агресија на човек овластен од власта, поточно режимот, да го чува нашиот мир и живот. Може МВР и нејзините челници и платените телали од медиумите да зборуваат што сакаат, но никој ��е може да негира дека нивни човек избран за чување на мирот, редот и нашата сигурност, по нивни „специфични“ и „високософистицирани критериуми“ за исполнување на тие одговорни задачи, во животинска агресија уби млад невин човек.

Прочитав дека извршувал важни задолженија во обезбедување на високите функционери од власта. За пишување на текстов бев повеќе инициран не од одличниот текст на Ризаов, кој јасно ја детектира вистинските причина за овој и за другите слични настани што се случуваат во континуитет, колку повеќе од коментарите на одредени Феликси, Марии, Ацевци од Австралија и да не набројувам понатаму. Се прашав сам себеси? Што воопшто се случува со овој наш македонски народ?! Зарем дошол веќе до ова дереџе и бесчувствителност, па не распознава зло од добро? Дали истите тие знаат што пишуваат во своите коментари и не се ли свесни дека е убиен млад и невин човек, без никаква причина,од припадник на безбедносните сили на власта, а таа власт упорно два дена се обидуваше да не' замае и настанот го забошоти? За среќа, постои „Фејсбук“. И се прашувам дали не се свесни дека тоа е директен производ на власта и на нејзиниот начин на практикување на истата со оние поделби на народот по сите сегменти и создавање невидена омраза кон неистомислениците и параноично гледање на опасност од сите страни. Па тоа го немаше ни во комунизмот! Таа истата власт во една невидена параноја создаваше одредени специјални единици (тоа е правило на сите режими што се потпираат на силата на полицијата) со посебни намени и овластувања. Се родија разни „алфи”, а подоцна единици со покрволочни имиња, како „тигри“ со цел, демек, да го заштител мирниот народ од насилници и да се зачувал мирот и да живееме во идилично спокојство.

Но, токму во тие единици се регрутираа луѓе со сомнителни карактерни особини и сомнително минато: силеџии, силни момци со избричени глави, кратки вратови и уште пократки фитили на „палење“ и реагирање, кои едноставно помислија дека можат да се однесуваат како шерифите во Доџ Сити или Тумстон, без да полагаат сметка на никого. Тоа се толерираше од власта, бидејќи тие си ги избираа по свој тертип, а основно беше да се покаже кој овде има сила и власт и „кој коси, а кој вода носи“, како и да се втера страв во коските кај оние „одродените“ и неистомислениците. Најчудното од сето тоа што голем дел од народот, иако имаше слични искуства од соседството (Србија, Босна) и историјата, тоа не го детектира. Да му дадеш на некого право неограничено и во лудило да одлучува за живот и смрт е рамно на деспотија и налуничава тиранија.

И сега сите се перат од сето тоа, демек, не знаеле дека ќе се случи тоа. Па г-ѓа Гордана Јанкулоска, проверете ги досиејата на половината од припадниците на специјалните единици и се' ќе ви биде јасно. А колку се сеќавам слични настани имаше и порано. Најопасно е кога едно властолубие ќе премине во болест. Тогаш мерилата за демократија, правда и отчетност се губат. Најнеморалнио е кога се сака сето тоа да се испере со карикатурални флоскули за обичен несреќен настан.

Најмалку што може да се направи е да се земе на одговорност старешината на единицата и оној лажго што два дена не' мафтосуваше преку медиумите, а богами дел од одговорноста не можете да ја измиете и вие, г-ѓо министерке. Не знам колку мирно спиете? Ќе прафразирам еден текст: „Не се плашам од вашите закани, сила и моќ. Се плашам од тоа што сето тоа го правите во име на народот, државата и наводниот мир за нас“.