Претходен број

Црвенковски и Груевски имаат најдолг стаж во владите

Црвенковски беше премиер осум години, а Груевски има шест и пол години како премиер и министер

Оливера Војновска


Двајцата најголеми политички противници, шефот на државата, Бранко Црвенковски, и премиерот Никола Груевски се со најдолг стаж во владите што се сменија во изминатите 18 години. Црвенковски во три наврати беше премиер и на оваа функција помина вкупно осум години. Истера два мандата во периодот од септември 1992 година до декември 1998 година, а третиот од октомври 2002 до мај 2004 година. Тогаш стана претседател на државата - исто така функција од извршната власт, но со далеку помало влијание од премиерската.

Груевски во владата е шест и пол години, од кои како премиер има искуство две и пол години, а како министер четири. Тој стана шеф на владата во август 2006 година, а годинава по предвремените парламентарни избори повторно беше избран за премиер на 26 јули.

Груевски, инаку, првпат влезе во владата на крајот на ноември 1998 година, најнапред како министер без ресор во кабинетот на експремиерот Љупчо Георгиевски, веднаш потоа (по зголемувањето на бројот на министерствата) стана министер за трговија и на оваа позиција остана една година. Во втората владина реконструкција што ја направи Георгиевски на крајот на декември 1999 година Груевски стана министер за финансии и функцијата ја задржа до крајот на мандатот во 2002 година.

Георгиевски за четири години седумпати ги реконструира министрите во својот кабинет, а на челните места во неговата администрација продефилираа седумдесетина функционери. Во тој период Георгиевски најде замена за сите министри кои доаѓаа од редот на неговата партија, освен за Груевски, кој ги преживеа сите проветрувања на владата.

Доволно е само да се погледнат заедничките фотографии што ги направи Георгиевски со сите свои министри и да се забележи дека тој постојано е во ново друштво со исклучок на Груевски.

Политичкиот аналитичар Мерсел Биљали вели дека македонските политичари никако да станат свесни дека политиката има рок на траење и дека јавноста со тек на времето се заситува од истите лица. „И во тој дел се разликуваме од западниот свет. Таму политичката кариера се крунисува со конкретен успех. Црвенковски долго време е во политиката и не гледам причина за неговото бомбастично враќање по престанувањето на претседателскиот мандат. Тој можеби до одреден степен ќе ја мобилизира партијата, но мислам дека нема да направи нешто посебно на политичката сцена. Таков маестрален кам-бек може да се случи само доколку и��а поголеми потреси. Хипотетички кажано, Црвенковски би можел да се појави како спасител единствено ако Груевски ја доведе државата во колапс. Во нормални услови, обично откако лидерите ќе си заминат од врвот на партијата, не се враќаат“, истакнува Биљали. Според него, многу лоша работа е тоа што кај нас лидерите не работат за да изградат нови партиски структури туку, како што вели, се сметаат за незаменливи и вечни.

Биљали вели дека странските политичари, за разлика од нашите, на крајот од мандатот на јавен и транспарентен начин положуваат сметка. „Кај нас не е така, не се случило досега некој да даде отчет за времето поминато на висока државна функција. Се даваат нереални ветувања и се оди на картата дека народот има кратко паметење. Во 2006 година Груевски кажа дека ќе влеземе во НАТО, тоа не се случи. Зрел политичар си поднесува оставка поради такво нешто. Црвенковски, кој секогаш зборува неопределено и не ги фиксира ветувањата, во 2002 година кажа дека ќе вработи по еден член во секое семејство“, вели Биљали.

Во долговечни министри може да се вбројат Љубомир Фрчкоски, кој раководеше со ресорите за внатрешни и надворешни работи во првите две влади на Црвенковски, потоа Јане Миљовски, кој беше министер за финансии и потпретседател на влада, Беќир Жута, министер за стопанство и потпретседател на владата. Владо Поповски во владите на Црвенковски беше министер за одбрана и за правда, а во последниот владин кабинет на Георгиевски беше министер за одбрана. Од актуелните министри долг стаж во владата има првиот финансиер Трајко Славески, кој во владата на Георгиевски беше министер за развој.