Два кубика дрва, еден глас!

Раде Крстески

Ова е една од стратегиите на градоначалниците од преродените редови - со уништување на шумите до купување гласови за време на кампања. Затоа тие денес први се појавија да ја засадат својата иднина, иднината за обезбедување иден мандат базиран на дрвото како основен предмет на трампа со гласовите од народот.

Во поголем дел од регионите шумата се користеше за обезбедување гласачко тело во изборната кампања, дрвјата немилосрдно беа сечени, очигледно, со дозвола од сегашните мандатори, а сега истите тие „сечачи“ се спремаат за нови избори, па побрзаа да засадат уште по некое дрвце. Медиумите предупредуваа, се правеа прилози, но како и обично, Владата си тера по свое, без да води грижа за народот.

Конкретно, во Ресен, покрај ваквите акции, останаа на терен нерешени проблемите на јаболкарите. На градоначалникот поважно му е да обезбеди средства за финансирање на акцијата за пошумување, отколку да ги реши проблемите на луѓето, кои сега се на работ на егзистенција.

Надлежните немаат слух, немаат политичка волја за решавање на нивните проблеми, затоа што 7,5 милиони садници, по некоја логика, подразбираат околу 7,5 милиони евра, а пари за овие луѓе, кои се на работ на егзистенција, едноставно, нема. Акцијата ги истроши.

Никој од централната и од локалната власт не остварува средби со нив, а само со малку слух, може да им се помогне за да се спаси ланската реколта. Истите тие луѓе ги истураа јаболката покрај патот, заплашени од искуството на битолските фармери, кои заработија високи казни за ланското истурање на млекото на битолското џаде. Сега останува да ја бараат правдата од „сечачите“ на нивните животи.

Поважно е властите да се сликаат, да се снимаат и да ни кажуваат дека се залагаат за „зелена Македонија“, отколку да им обезбеди пристоен живот на загрозените јаболкари. Се залагаат за зелена Македонија, а не' трујат со отпадот што го довлечкаа од Европа, половните автомобили, како и рестартирањето на велешката Топилница.

Додека тие само си садат дрвца, луѓето си ги удираат главите од ѕид, бидејќи немаат леб и не знаат како да сврзат крај со крај. Им се може, го имаат инструментот на власта во сопствени раце, па на оние што ќе се побунат или ќе штрајкуваат, им се закануваат дека ќе ги санкционираат.

Сево ова им е залудно, зашто на идните избори секој гласач прво ќе си го постави прашањето „Дали живее поубаво и подостоинствено, дали има повеќе пари во овие четири години“, па потоа ќе гласа. А, власта добро знае дека одговорот на ова прашање е негативен.