Во спомен на Зоран Дограмаџиев
Борjанка Серафимовиќ, Белград
Сите ми зборуваа дека патот кон Белград не е прооден, има многу снег, многу наноси, дека секако нема да стигнам до целта. Но, јас со моето семејство, сепак, тргнав по снежната голгота кон Белград. Бев полна со емоции, тага, болката тежеше врз мене како планина. Во текот на целото патување кое траеше долго, повеќе од 7 часа, во мислите му зборував на Зоран: е, мој Зоране, пеш по снегов ќе дојдев до Белград само да можев барем уште еднаш да те видам.
Младите генерации не го познаваат, но затоа оние повозрасните му се восхитуваат на професионалноста, талентот, шармот, боемштината... На неговото последно патување чест му направија и го испратија многумина пријатели, другари, познајници, како и големи врвни пера од просторите на бивша Југославија, од Каиро, Рим, Виена. Мене, како близок човек од семејството, секогаш ќе ми недостасува дружбата со Зоран, неговата човештина, убавите муабети, прекрасните денови со неговото семејство во Батајница, хуморот со кој умееше да насмее до солзи, бескрајно богатата и широка душа и топлината на неговото големо срце, каде што имаше место за многумина. |
