Три струи и тројца кандидати во ЛДП

Од новиот лидер ќе зависи кој пат ќе го фати партијата

Билјана Јовановска

По оставката на претседателот на ЛДП, Јован Манасиевски, по изборното фијаско, партијата е пред сериозно преиспитување. По кој пат ќе тргне, зависи од тоа која струја ќе победи на конгресот што ќе се одржи во септември или во октомври и кој ќе биде избран за нов партиски шеф. Подготовките на конгресот се веќе започнати, а паралелно со нив фун��ционираат и партиските кујни во кои секоја лоби-група го турка својот кандидат.

Колумната на Нано Ружин неодамна објавена во „Утрински весник“ понуди неколку тези за можно функционирање на либералдемократите во наредниот период. Тој отворено му порача на основачот на ЛДП, Петар Гошев, дека партиските врати му се отворени и дека треба „да се отфрлат старите суети и Перо да си се врати во својата партија“. Истовремено, Ружин иницираше и обединувањето на сите помали партии губитници од овие избори во некаков посебен блок, ама го отвори и прашањето ЛДП да се приближи кон другите опозициски партии, односно да се врати во старото коалициско јато.

„Либерално-демократската партија имаше храбри амбиции да оди сама на изборите од многубројни субјективни и објективни причини. Манасиевски луцидно ја започна кампањата со геслото ’Грујо да си замине, Црвенковски да не се врати’, или попопулистички кажано, ’ниту змија ниту магаре’. Меѓутоа, овој навидум симпатичен силогизам е нелогичен и повеќе збунува отколку што мобилизира. Истиот беше успешно разбиен од страна на ВМРО-ДПМНЕ и од СДСМ со тезата што ја развија заеднички дека „секој даден глас за малите партии значи глас за спротивна партија. На тој начин беше извршен ефикасен и разумен притисок врз граѓаните да гласаат за големите партии“, напиша Ружин.

Во ЛДП не негираат дека во оптек се сите можни варијанти, но нагласуваат дека се' уште е рано да се говори нешто поконкретно. Неофицијално, едно крило смета дека ЛДП е поблиска до ВМРО-ДПМНЕ отколку до СДСМ, други влечат накај најголемиот опозициски фронт, додека на трети им е најблиска идејата за формирање некаковси блок на губитнички партии, без оглед на идеолошката матрица, во кој сите би биле рамноправни. Притоа, сметаат на околу 75.000 гласа, колку што добија малите партии од десницата и од центарот, но во дилема се дали сиве овие партии ќе можат заеднички да функционираат.

Петар Гошев вчера воопшто не сакаше да ја коментира идејата за негово враќање во ЛДП, со објаснување дека „се' уште одмора по седумгодишниот гувернерски ангажман“. Андреј Жерновски, пак, чие име исто така се спомнува како еден од најсериозните кандидати за претседател на ЛДП, апелира да се дочека конгресот. „Секој може да се кандидира за највисоката партиска функција и лично посакувам да има повеќе кандидати за изборот да помине во демократска и фер битка и да продолжиме напред“, ни изјави Жерновски, одбегнувајќи да посочи каде тој во иднина ја гледа ЛДП.

Неофицијално, дознаваме дека Жерновски ја има внатрепартиската поддршка да го наследи Јован Манасиевски, но се' уште јавно не се изјаснил дали сака да застане на чело на партијата. Се говори, исто така, дека Ристо Пенов, иако ја има поддршката од одделни кругови, не сака да се зафати со шефовски ангажман бидејќи имал други обврски, а раководењето со партијата подразбира целосна посветеност.

Во меѓувреме, ЛДП на Конгресот ќе го направи првиот чекор: ќе ги поканат сите претседатели на малите партии што изгубија на изборите за да го испитаат нивниот пулс околу евентуално заедничко настапување. Сепак, дали партијата и натаму ќе му припаѓа на политичкиот центар или, пак, ќе фати лев или десен патоказ, исклучиво ќе зависи од новиот партиски шеф, кој на конгресот мора да понуди своја стратегија за дејствување. Партиски извори тврдат дека ЛДП на свој грб ги почувствуваа негативните последици од изборниот модел што ги чисти малите партии, па што поскоро ќе мора појасно да се позиционира и да го прекине играњето на две карти.