Поглед

Сопки за мантиите

Билјана Јовановска

Архиепископот Стефан, конечно, се осмели јавно да го посочи виновникот во своите редови. Го скрши мразот обвинувајќи го струмичкиот митрополит Наум дека тој му ги препорачал да ги прими, нагости и да им даде интервју на незнајните гости „од Критската црква“. Се покажа дека тие лажно се претставиле (кому?!), а, всушност, биле обични распопи. И тоа од Бугарската и од Грчката црква.

Досега архијереите знаеја само онака, во доверба, да ги озборуваат своите собраќа, ама јавно - никогаш. Исклучок беше, можеби, само еден владика кој напиша книга за еден друг митрополит, вадејќи го на виделина сиот интимен живот на духовникот. Сите останати официјално говореа во ракавици. Се пазеа. Тоа беше и причината што во Синодот, помалку или повеќе, дури и финансиските скандали што, главно, се врзуваа за името на поглаварот Стефан завршуваа без поголеми бранувања и барања одговорност. Иако сите се свесни дека молчењето не е секогаш злато.

Јавна тајна е дека речиси секој од владиците има по некоја, народски речено, „опашка“ и чувајќи се себеси не сакаат отворено да ги напаѓаат другите. Бидејќи, домино-ефектот е опасна работа. А во Синодот, безгрешните се реткост.

Директното посочување на владиката Наум како виновен за средбата на македонскиот архиепископ со сомнителните распопи, во таа смисла е преседан. Дали со ова се подотвори Пандорината кутија во Синодот на МПЦ? Ќе проговорат ли и другите владици, ќе бидат ли изнесени контрааргументи од прозваниот струмички митрополит... Ќе му се врати ли ова на г.г. Стефан како бумеранг? Или, и овој пат, карванот ќе мине, а кучињата ќе лаат.