Насловна

Поглед

Колапс на совеста

Бојан Шашевски

Градежните работници деновиве ги почувствуваа горештиниве на своја кожа. И тоа буквално. Максимално изгореа работејќи под африканското сонце.

Под отворено небо, од 12 до 15 часот, на УВ-зраци што даваат лепрозен шмек на кожата, работеа и екипи од јавните претпријатија. Луѓево креваат, пренесуваат, дупчат, сечат, мешаат малтер на 40 степени Целзиусови (секако, ова се урбани бројки и нумерологии од мерните станици од Петровец и од Зајчев Рид).

И додека асфалтот им прави фатаморгана на возачите и на пешаците, а сонцето ги пеплосува градските петунии и ги дамлосува работниците, градежните газди и работодавците, загрижени за запазување на точно определениот рок за изведување на проектите, вршат мониторинг од своите канцеларии. Ја следат работната атмосфера и нудат инструкции со шарени ладала, „зациментирани“ под ефикасните клима-уреди. Бидејќи знаат дека разладувањето на работното место и постојаното консумирање течности е важен фактор за преживување во летниот пекол.

Ова го сфатија сериозно и затоа што Трудовата инспекција и Институтот за јавно здравје веќе апелираа за заштита и постојани процени на ризикот на работното место при високи температури. Нема потреба да се потат. Единствено некои работодавци се потат како проститутки во црква кога треба да се определува платата или да се утврдуваат хонорарите. Од друга страна, градежните работници попрво би колабирале отколку да реагираат и да ја минимизираат и онака минимизираната дневница.

За жал, или, пак, можеби, за наше добро, експлотацијата на трудот е сосема природна работа. Дури и во природни околности каде што летното македонско сонце безрезервно зрачи со просперитет, овозможува подигнување на вечни зданија и ја тапка по рамо угнетуваната работна сила.