Претходен број

Македонски состојби

Македонија: власт без контрола

Манчо Митевски

„Храмот на демократијата“ постепено станува „срам на демократијата!“

По новиот „спектакл за забава на народот“, апсењето на еден од најуспешните градоначалници во земјата, кој наедно е и потпретседател на најголемата опозициска партија, во „храмот на демократијата“, на кој се' повеќе му личи епитетот „срам на демократијата“, нема веќе неистомисленици. Опозицијата, како контролор на власта, на неодредено време го напушти парламентот, така што на старо-новиот лидер на власта му се оствари желбата да владее без приговорите и опструкциите на опозицијата, иако мнозинството не и' придаваше некакво значење и кога беше во салата за пленарни седници. Во новонастанатата ситуација, пратениците на владејачкото мнозинство едновремено се и послушна гласачка машина со која управува техничката влада и нејзин контролор! Иако по дефиниција демократијата е збир на процедури, спикерот со „сто за десет дена“ лиферува закони само по итна постапка, небаре Македонија е во војна - без уставните и деловничките процедури, без законските рокови за доставување на законите до пратениците, речиси без дискусија и амандмани! Дури, се случи и пикантерија за „Гинис“, да се донесе ребаланс на буџетот со „корекција“ тешка повеќе од четвртина милијарда евра, за само два-три часа, како да станува збор за верификација на мандатот на некој пратеник! Сето тоа се објаснува најпоедноставено и од позиција на моќ: ние ја добивме довербата на народот и имаме мнозинство да донесуваме одлуки!

За жал, за и онака кревката македонска демократија, и во вториот мандат ВМРО-ДПМНЕ продолжува со процесот на реконструкција, односно реконституција на институциите според идеолошката матрица на партискиот врв. Тоа значи кадровско екипирање на институциите со партиски функционери и партиски војници на владејачките партии или, едноставно кажано, партизација на институциите. Откако овој процес брзо заврши во државните органи и јавните установи во претходните две години, сега е во тек глазурата, она најбитното - остварување партиска превласт во судските и во контролните институции. Судскиот совет постојано е на линија на власта. Управниот суд е поставен според моделот на првиот човек на правдата. Во Врховниот суд на експресен начин, поранешен адвокат, само што беше избран за судија, стана претседател, а според неговото сфаќање на правото, кумството со спикерот на Собранието било приватна работа! Засега пред партискиот налет опстојува само Уставниот суд, но тешко дека долго ќе издржи, оти упадот најверојатно ќе биде при пополнувањето на испразнетите места. Државната антикорупциска комисија не е веќе она што беше порано. Наместо со афирмирани правници, пополнета е со личности кои потекнуваат од државниот или од јавниот сектор, кои по мандатот треба повторно да се вратат назад, па затоа бркаат корупција во власта, но не на актуелната, туку главно на поранешната. Поради распуштањето на парламентот и изборите, не функционира контролата на МВР и на тајните служби речиси половина година. Цивилниот сектор е обесхрабрен поради игнорантскиот однос на власта кон неговите укажувања и сугестии, но и поради изумот на владејачката партија да формира свој паралелен „невладин“ сектор, кој има функција за дезориентација на јавноста и за отапување на острицата на вистинскиот невладин сектор.

Поради сите овие работи кои веќе не можат да се кријат, Македонија подолго време од меѓународниот фактор се третира како недорасната демократија, а во последниот период како демократија што назадува. Македонија, не само поради спорот за името со Грција, туку и поради сето ова тешко дека ќе добие покана за НАТО, уште помалку во догледно време ќе добие датум за преговори со ЕУ, но сигурно ќе остане изолирана. Советот на Европа размислува за враќање на мониторингот врз процесите во земјата, фаза која беше одамна надмината.