Саботни муабети

Ресторан - гради, бебе и болести!

Огнен Јанески

Замислете си убав ден, кога конечно сте се „исчистиле“ од по некоја рата за кредити и сакате со другарка ви да се почестите во некој ресторан, за едноставно, така од ќеиф да си направите муабет и да се подружите, да размените мислења за одредени нешта.

За почеток, во Скопје, ќе наидете на неколку клучни проблеми кога ќе одбирате место на кое би сакале да се опуштите. Прво што треба да внимавате е дали таму каде што ќе седнете нешто се гради во близина, зашто секаде има кранови и виљушкари, кои ако ништо друго, ќе ве запрашат при одминувањето. На пати, на пример на кејот на реката Вардар, може да добиете чувство како да сте примероци од Зоолошка (поради решетките), или пак, дека просведочувате изградба на нов град, по катастрофален земјотрес. Нејсе, тоа не е тема на оваа колумна.

Второ, треба да видите и дали реномето со цените ќе ви одговараат. Мене на пример, тие работи не ми менуваат ништо, сакам само да седнам и да уживам, па ако сака нека е и некоја „тешка“ биртија во прашање. Ако ви одговара друштвото - се’ ќе биде во ред. Има и многу други клучни нешта кога одбирате место за седење, но, критериумите се различни, во зависност од припадноста која ја имате меѓу луѓето - дали сте несфатен, хипстер, мантрач, шмизла, плавуша, спонзор/спонзоруша и слични категории граѓани.

Седнавме што седнавме, по долго колебање, и на крајот, повторно на местото каде што седиме секогаш. Во секој случај, она што овој пат ми „завлече“ око, уво и по некоја мисла, од кои одредени беа и гласно кажани, беше ситуацијата која не’ опкружуваше.

Имено, не можев да разберам две теткици кои седеја на масата зад нас. Сите сме седнати тука да јадеме и притоа ако зборуваме, тоа го правиме потивко. Природно ви доаѓа. Но, и да немате природно чувство за тивкост, тогаш сигурно нема да дозволите сите околу вас да слушаат еден куп интимни работи, особено работи кои не се за на софра. Пример - како „сте имале мака со ставањето тампони, апликатори, влошки“. Како „ви доцнела, па ви препишале вагиналети, но сте крвавеле редовно, па дури и по неколку пати дневно на секаде сте оделе во клозет, па сте чистеле зад вас, па столицата ви била ретка, цврста, црна, бела и затоа сте го набљудувале изметот по исфрлањето од вас, па затоа се јавил гастритисот, па оттука чир, па ова сте пиеле, па сте повраќале на сите страни“... Просто...

ПРОСТО! Толку имам да кажам коментар! Ми се одјаде и ми се одседе. Јас разбирам дека некогаш и најинтимните нешта сакате да ги споделите, но, ве замолувам, тоа да не го правите пред цел ресторан на глас, додека го соџвакувате пилешкото прсте! Некултурно е и не сте сами на светов!

Некако, го надминавме тоа. И следно беше расчистувањето на темата околу тоа, колку доликува на јавно место, младите мајки да ги дојат своите бебиња. Со оглед на тоа дека, со другарка ми бевме поттикнати од еден пример, кој седеше на соседната маса.

Бебето почнува да плаче и се констатира дека е гладно, откако темелно ќе се провери во ресторанот дека „газето не се искакало, нема какушки, не смрди“ (секако на бебешки лигав јазик). Е па откако ќе се констатира дека е гладно, се вади едната града на ачик и му се става брадавицата на бебчето в уста. Потоа си следува нели подждригнувањето. Но, од бебе, тие работи некако не ви се „гнасни“ што би рекле народски. Едноставно бебе е во прашање. Но, се зачудив кога другарка ми бурно реагираше на моментот дека мајката така јавно го дои детето. Се разви дискусија во која ги разговаравме моралните и етичките гледишта за доење на јавно место. Мене лично не ми пречеше, зашто во Македонија - во рестораните, кафулињата, работните места, превозните средства - за млади мајки услови нема. Кога мора да го провери дали е „искакано“, мора на самото место, зашто тоалетите се едвај големи за нас муштериите. А за доењето, не гледам ништо страшно во тоа.

Но, во секој случај, мајките треба да се подучат дека постојат марами, кои може да ги покријат бебето и градата, додека се дои. Дали впрочем ние знаеме да прифатиме нешта, кои „бегаат“ од нашиот светоглед на кој сме научени? Дали исто реагирате на градата на вашата жена, како дои на јавно место и на туѓата града? И притоа воопшто не се зафаќаме за главната по��нта, а тоа дека бебето е гладно во моментот. Голите града и брадавица воопшто не се важни, кога мајката ќе добие инстинкт за преживување на чедото.

Тука некаде ни заврши и седенката, од која излеговме побогати и посиромашни за неколку нешта. Побогати, зашто водевме дискусија, која не’ стави во размислување, а не трач муабети. Посиромашни - зашто секој пат се осиромашувам, кога ќе станам свесен дека околу мене има толку прост народ, затскриен под превезот на парите. Од учен, а не доучен човек - најмногу треба да се плашиш, а и да бегаш од него.