СВЕДОШТВО - Ениса Еминовска: Како беше убиен Мартин Нешкоски

Мартин падна на плочникот. Не верувам дека падна на начин што би го чинел живот. Убиецот веќе беше зад него. Следеа серија тупаници во главата и серија клоци по телото додека убиецот сфати дека Мартин не се брани

Петти јуни! Парламентарни избори во Македонија. Работев во Мисијата на ОДИХР/ОБСЕ за набљудување на изборите во земјава. Некаде околу 23 часот, се приклучив на „Баскерфест“ на градскиот плоштад во Скопје, не по работна должност. Требаше да останам во центарот на градот, бидејќи бев на дежурство од два до осум часот на 6 јуни. Стоев со пријатели до една од музичките бини на фестивалот, помалку од 100 метри од местото на кое што беше убиен Мартин.

Кратко по полноќ, додека стоев со пријателите, одеднаш забележав како трчаат двајца. Веднаш сфатив дека едниот бега, а другиот го брка. Излегоа со трчање од толпата каде што ВМРО-ДПМНЕ ја прославуваше изборната победа. Трчаа кон мене. Ме одминаа во трчање.

Помислив дека од некоја страна ќе се појават другарите на едниот, другарите на другиот, и во очекување на таков инцидент му реков на пријателот до мене: „Да се тргнеме од овде, ќе има турканица”. Немаше време ниту да се тргнеме, ниту да насетиме што ќе се случи. Мартин падна на плочникот. Не верувам дека падна на начин што би го чинел живот. Убиецот веќе беше зад него. Следеа серија тупаници во главата и серија клоци по телото додека убиецот сфати дека Мартин не се брани. Настапи моментална паника кај убиецот. Го зеде телото на Мартин и го тресна на металната клупа пред штандот на „Форнети“. Видов како главата на Мартин неконтролирано отиде наназад. Убиецот зеде шише вода и го истури врз телото. Немаше никакви знаци на живот. Се приближи второ лице во цивилна облека, среден раст и со црна коса. Проверуваше дали има пулс или некакви знаци на живот.

Дојдоа униформирани службеници. Двајца од нив го зедоа телото на Мартин и го одвлечкаа низ тревникот, се' до камената шахта пред паркингот на МЕПСО. Го одвлечкаа телото во вертикална положба, верувам за да не создадат паника меѓу очевидците. Додека го преместуваа телото на Мартин, го свртев погледот во обид да го лоцирам убиецот. Забележав како слободно се оддалечува од местото и како униформирана полиција му дозволува слободно да си замине. Во тој момент му реков на пријателот: „Како слободно си оди убиецот? Зошто го пуштаат да замине? Овој не е обичен граѓанин, овој има ли дозвола да убива?!”

Забавата на „Баскерфест“ продолжи, и покрај тоа што сите видовме убиство! Не престана музиката, не престанаа перформансите, не престана веселбата.

Телото лежеше во темница додека го гледавме огномет, веројатно, поврзан со изборната победа. Прославата на партијата заврши набрзо по убиството. Славениците си заминаа многу тивко. Речиси како да немало победа, како да немало прослава...тивко си заминаа во колони.

Додека телото лежеше потпрено на бетонската шахта, се приближив да видам што се случува. Доцнеше Итната медицинска помош. Впрочем, дојде половина час по убиството. Не сакавме да веруваме дека момчето не е живо. Си замина Итната помош. Телото на момчето остана, со една разлика – сега беше покриено со црн најлон.

Телото го чуваа четири-пет униформирани полицајци. На паркингот имаше полициско возило. Полициските службеници направија обрач околу телото, не дозволија никој од нас да се приближи доволно блиску, ниту да праша што се случува.

1.50 – Службениците во комби. Телото на тревник. Дојде бело, цивилно возило. Излегоа сите службеници од комбито. Се ракуваа со двајца што излегоа од белото возило. Почнаа да сликаат! Тогаш, и само тогаш моравме да прифатиме дека момчето не преживеало.