Насловна

Едиторијал

Боздоганот од вмровскиот штаб

Љупчо Поповски

ВМРО-ДПМНЕ со невидена леснотија поминува уште еден Рубикон. Неговиот водач не фрла коцка за да му го покаже патот ниту, пак, од другата страна го чекаат силно мотивирани трупи (како што војниците на Помпеј ги чекаа легионите на Цезар). Со еден потег на четката треба да се избрише она што остана од независноста на Советот за радиодифузија за потоа да се направи конечната пресметка со телевизиските куќи и радиостаниците што ќе скршнат о�� курсот на партијата. Со новите државни членови над нив ќе виси судбината да бидат укинати. Тие можат да си ги платат и сите даноци кон државата, но со мнозинството што ќе го направат новите членови се во опасност да ја загубат лиценцата под различни изговори.

Во овие тешки невремиња за новинарството кога целата професија што треба да биде совест на општеството е пред исчезнување, овој владин удар треба да го исцрта кругот, и тоа 20 години откако ја прогласивме независноста. Силвана Бонева во Собранието чита од други подготвени говори дека Владата се обѕрнала низ Европа и оттаму добила инспирација за упадот во Советот за радиодифузија. И ќе набројува примери, но нема да каже каква е структурата на тие тела што ги контролираат телевизиите и радијата. А нема да го спомене примерот во кој вмровците се крстат како пред икона – унгарскиот премиер Виктор Орбан и неговите механизми на владеење.

Ова што сега владата набрзина го операционализира низ парламентот е македонска копија на упадот во медиумите што го направи кабинетот на Орбан првиот ден откако ја презеде власта во Будимпешта. Земјата е членка на Европската унија, па таков автократски упад не помина. Неговите овдешни ученици се покажуваат поербап. Тие сакаат да го направат тоа уште пред новата влада да ги преземе дизгините. Силвана Бонева ќе објаснува, ама не знае да објасни како тоа со уште шест члена именувани од институциите на државата ќе се подобрела работата на Советот. Ако предложеа нови 25, веројатно, уште повеќе ќе се подобрела работата на Советот за радиодифузија.

Во оваа валкана, подземна, интригантска и авторитарна пресметка судот на партијата како копје падна и во срцето на Здружението на новинарите. Здружението чекори со тешка мака – ќе падне, па ќе се исправи, ќе се сопне, па ќе се крене, но кога завчера објави дека со новиот предлог „Владата сака да оствари комплетна контрола врз Советот за радиодифузија“, замавна боздоганот од вмровскиот штаб.

„Во досегашниот период ЗНМ декларираше одредена неутралност, но сега во целост, со своето ставање на страна на опозиција, сериозно го става под прашалник својот кредибилитет. Жалиме за улогата во која се става ЗНМ и се надеваме дека прогресивните сили во ова здружение ќе најдат начин како да останат доследни на неутралноста, демократијата и правната држава“. Ваквите реакции на ВМРО-ДПМНЕ се целосно пресликани од најмрачните денови на идеолошките комисии на комунистичката партија. Нема потреба од дискусија, од јавна расправа, од различни мислења – судот на партијата е најважен. Ако некој мисли поинаку од вмровците, мора веднаш да биде направена диференцијација – онака како што се правеше по Втората светска војна кога на референдум со куглици се гласаше за Тито или за монархијата.

Во целава оваа ујдурма со ждановистичка инспирација молчат сите. Првиот човек на ЗНМ, Насер Селмани, и две дами имаа храброст да излезат во јавноста и да кажат дека е несфатлива вселенската брзина со која владата сака да го донесе овој закон. Другите, изморени од сонцето и жештината, скислено гледаат сеир. Ако неволјата не тропнала на мојата врата, значи и нема неволја, таа не постои. Општествово се претвора во илјадници бригади на зомби посматрачи. Целата слика ја расипува само опозицијата во Собранието, тој клет непријател на секоја македонска влада. Мораше ли неа да ја има.