Поглед

Каде за Скопје

Горан Адамовски

Ако сте биле накај Прилеп, Битола или Преспа и треба да возите назад кон Скопје, особено ако е ноќ, тогаш сте во проблем. Патот е практично неосветлен, патоказите се напишани во сиви бои, а згора се и нејасни.

Откако ќе се искачите и спуштите од Плетвар, веќе накај Росоман ќе видите дека со патоказите нема да оди идеално. Сепак, по инерција ќе продолжите само право, оти патот и така ќе ве води. Е, ама по Росоман, не помага инерцијата, о��и за Скопје треба да се врти.

Првиот патоказ ќе ви го каже тоа, иако ќе се помачите да видите, бидејќи половина од таблата е искршена. Малку понатаму е и вториот патоказ, ама за да прочитате што пишува - треба да го сопрете возилото и да се доближите, бидејќи буквите немаат ништо заедничко со белата боја.

И дојдовте до мостот, на кој треба да се искачите за да се приклучите на автопатот од Гевгелија кон Скопје. Арно ама, пред мостот нема патоказ за Скопје, има само една табла на која пишува Велес.

Малку понатаму има една табла на која пишува Скопје, само што работата е што ако сте стигнале таму, значи дека сте промашиле. До Велес ќе возите по стариот пат, а не по автопатот. Добро, не е крај на светот, ама, сепак, не сакате без причина да се клацкате по стариот и неосветлен пат.

Тоа дека државата ги занемарува патиштата, нивната обнова и изградба сме пишувале многу пати. Сега денарите и еврата ги чуваме за поважни работи, на пример за споменици. В ред е тоа, ама може барем патоказите да бидат пристојни и да ги има почесто.

Туку, не мора да чекаме на надлежните. Спасот е само ако сте го научиле патот напамет, па патоказите ви доаѓаат повеќе како потсетување, а не како аларм. Ако не, ќе ви треба тренинг.