Претходен број

ЕДИТОРИЈАЛ

Грујовлада

Гордана Дувњак

На старо-новиот премиер Никола Груевски не му се брза. Се однесува комотно, дури и премногу. На предвремените парламентарни избори неговата владина коалиција ги освои посакуваните 63 пратенички мандати. Откако ја разреши дилемата околу тоа кој ќе биде новиот коалициски партнер од албанскиот блок, владејачката ВМРО-ДПМНЕ, сепак, реши да биде прагматична. Го избра помалото зло и побројната партија на Али Ахмети, која зад себе има 18 пратеници. Со тоа свесно го ризикуваше високиот рејтинг, внесувајќи забуна во своето гласачко тело, кое досега немаше проблем со идентификацијата на „интегративците“.

Математиката е на страната на новата влада, па заедно со гласот на ПЕИ, парламентарното мнозинство сега брои респектабилни 82 места. Повеќе од доволно не само за обезбедување собраниски кворум, туку и за посериозни парламентарни зафати, па и за уставни измени, кои бараат двотретинско мнозинство. Дури и со стара „техничка влада“ и со нов партнер, кој не штеди поддршка, веќе „извози“ шест собраниски седници. Како ли ќе летне новиот владин автобус откако сите патници ќе седнат на предвидените места?

Со стари сили во нови преродбенички победи. Таква е замислата на мандатарот Груевски, кој реши да и' даде нова шанса на половината од старата Влада. Ниеден од вмровските министри не го помести од место (со исклучок на Ташковиќ), успеа да ги пополни само испразнетите места од НСДП и ЛП и да направи мала рокада на ресорите. Единствено изненадување на кадровската листа е унапредувањето на владиниот портпарол Ивица Боцевски во ранг на вицепремиер задолжен за евроинтеграции, како и повторното враќање во игра на поранешниот министер за локална самоуправа Зоран Коњановски. Овие решенија веројатно биле и��ненадување и за самите сопартијци на Груевски, кои веќе навикнаа на стилот на нивниот лидер кадровските листи да ги крои сам или во многу тесен круг од еден до двајца негови најверни соработници. Преголемата агилност на владиниот гласноговорник Боцевски во промовирањето не само на владината, туку и на партиска политика го промовира во човек од доверба на Груевски, па затоа тој доби предност во однос на постарите и докажани вмровски кадри.

Премиерот покажа дека не сака толку лесно да се откаже од своите проверени вмровски кадри, кои му се лојални, до послушност. Но, дали она што го смета за своја предност може во скоро време да се покаже како грешка и хендикеп? Зашто, со избегнувањето поголемо владино проветрување, тој ја презеде на својот грб одговорноста за ефикасноста на своите министри. А, некои од нив не само што не се безгрешни, туку и потфрлија во одделни ресори на планот на реформите.

И покрај тоа што и во новата владина програма еден од главните приоритети на кабинетот на Груевски се економскиот пораст, вработувањето и животниот стандард, сепак, ресорите за економија и за труд и социјална политика и натаму се во рацете на еден од коалициските партнери. Со мала разлика што досега со овие сектори раководеа кадри од НСДП и од ЛП, а сега за нив се задолжени министри од редовите на ДУИ. Затоа, пак, владејачката партија ги зеде целосно под свое образованието и културата. Оваа партија и досега индиректно ја имаше контролната функција во овие ресори и не е случајно тоа што токму двајца државни секретари, иако навидум луѓе од „сенка“, го изборија своето место за министри.

Но, дали Груевски и Ахмети ги чека брачна идила? За почеток, и двете партии не ја кријат својата восхитеност од бројките, за кои веруваат дека ќе им донесат парламентарна стабилност и лесна проодност на законите. Но, прашање е што ќе се случи кога ќе дојдат на дневен ред прашањата од суштинско значење и колку партијата на Ахмети ќе биде подготвена да го проголта наметнувањето на партиската програма на Груевски како владина. Искуството од досегашното функционирање на Владата на Груевски покажа дека не се совпаѓа секогаш неговата агенда со онаа на коалиционите партнери.