Поглед

И ноевите не виреат

Ангел Данов

И ноевите не виреат кај нас. Иако климатските услови се извонредни за одгледување, сепак, бизнисот со големите птици колабира. Одгледувачите на ноеви се пожалија дека и тие имаат мака, а не само лозарите, тутунарите и млекарите.

Веќе се затворени над 70 фарми, а опстојуваат едвај десетина. Престана да работи и репро-центарот оти нема заинтересирани фармери. Фармерите ги колат ноевите, а месото им го подаруваат на пријателите за да го презентираат и да влијаат на свеста кај граѓаните за тоа колку е здраво како храна.

Бизнисот со ноеви влезе на голема врата во Македонија пред една деценија. Стотина македонски семејства се задолжија со кредити зашто беа сигурни дека обезбедиле егзистенција за иднина. Не се остварија нивните очекувања дека поддршката ќе стигне од државата. Не се создадоа услови за работа на фармите во кои се чуваат ноеви. Се' уште во земјава нема кланица со извознички број за да може ноевото месо да се понуди на трпезите во земјите од ЕУ.

Не е проблематичен само извозот на месо. Одгледувачите не смеат преку граница да ��знесат ниту пердуви ниту јајца. Па, јајцата ги вареле и им ги давале на кучињата.

Од Министерството за земјоделство само ги повторуваат изјавите, небаре се некоја расипана плоча, дека работеле на решение за проблемот, но требало време за тоа. Тука се наметнува прашањето што работеле овие години луѓето што земаат плати од џебовите на граѓаните.

Зошто толку брзо државата крена раце од нојарството? Ако не оди грозјето и виното, ако тутунот е евтин, тогаш зошто се спречува бизнис од кој ќе живеат фамилии во нашата аграрна држава. Пропаѓањето на цели гранки во земјоделството стана секојдневје иако државата дава милиони евра за помош. Што е тоа што чкрипи?