Поглед

Кутрите промотори

Маја Томиќ

Ако ни недостигаат инвестиции, барем не ни недостигаат промотори. Ги имаме 19, засега, но ќе бидат за десет повеќе до крајот на наредната година. Никогаш не се знае колку инвестиции можат тие да ни донесат еден ден. Ама не се знае ниту кога ќе дојде тој ден. Кога се инвестициите во прашање, и понатаму се' останува во знакот на неизвеснота. Како во оваа, така и во претходните неколку години. Многу најави, многу ветувања за експлозија од странски инвеститори. И се' остана на тоа. Од нив нема абер. Податоците од Народната банка за влезените инвестиции во деветте месеци од 2010 година велат само 111,4 милиони евра. Македонија останува на дното во регионот.

Па, не може, а да не се праша, зошто промоторите не ги засукаа ракавите и не донесоа некоја инвестиција за да ја оправдаат убавата платичка и комфорниот живот во странство? Двете илјади евра плата која им се дава од државната каса, односно од џебот на граѓаните, не значела ништо посебно во странство. Таму животот е скап и не може да се прави некаква споредба со нашите плати во Македонија. Така вели директорот на Агенцијата за странски инвестиции, Виктор Мизо. Истовремено, објаснува дека две турски компании веќе дошле во земјава во посредство на промоторите. Ги бранеше дека тие имаат огромни обврски, дека мораат макотрпно да работат многу време додека кандисаат некоја компанија да ја посети земјава, а уште повеќе, ако таа реши да инвестира. Просто на човек да му дојдат солзи на очи од чувството на сожалување за нивниот комплициран ангажман.

Налет нека се парите. Битно е промоторите да донесат конкретни резултати. Што би значело по неколку јаки компании годишно кои ќе го качат нивото на инвестициите во земјата. Само така и само тогаш нема никој да биде критички настроен кон промоторите и да гледа скептично на нивната работа, која во суштина никој и не ја гледа.