Претходен број

Денот на победата е за славење, а не за срамење!

Раде Гогов-Црноречки

Веста за крајот на Втората светска војна и конечната победа на антихитлеровската коалиција над фашизмот ја слушнав во Скопје. Се најдов на плоштадот, каде што за неколку минути дојдоа сите скопјани. Сите беа радосни, весели и насмеани. Од височините на Кале се огласија топовски плотуни. На плоштадот засвирија зурли, тапани и хармоники. Се развиори огромно оро. На сите им беше јасно дека ќе ги нема повеќегодишните страдања, гладувања и смртоносните звуци на оружјето. Народот ќе заживее во слобода и, што беше највесело, ќе живее во своја држава. Заминаа во историјата османлиското, српското и бугарското ропство.

Народот требаше веднаш да тргне да ги расчисти и обнови куќите, мостовите, патиштата и понекоја фабрика разурнати во војната. За да се стори тоа, македонската војска од своите редови ослободи поголем број војници за да се вклучат во обновата и изградбата на својата држава. Само Осмата македонска дивизија на народната одбрана остана и натаму мобилна за да се пресмета со остатоците на разбиените вооружени формации што ги организираа фашистичките окупатори од платени домашни предавници за борба против НОВ. Оваа дивизија мораше да ги обезбеди и границите со соседните држави и да ги заштити органите на новата народна власт, бидејќи остатоците од бандите започнаа да убиваат нејзини активисти. Оваа активност на Дивизијата за народна одбрана траеше подолго. На крајот сите тие беа ликвидирани или заробени и предадени на судските органи.

Нашиот народ треба да биде горд поради тоа што под раководство на Комунистичката партија на Македонија масовно тргна во борба против најстрашното фашистичко зло, ставајќи се на страната на антихитлеровската коалиција предводена од СССР, Америка и Англија. Од посебно значење е учеството на Македонскиот корпус со две дивизии во завршните операции за ослободување на Југославија, борејќи се од Срем до Целје.

Во периодот по Втората светска војна нашиот народ со голем труд и самоодрекувања изгради современа држава со сите нишани: организира народна власт, македонскиот јазик го прогласи за државен, основа основни, средни и високи школи за образование, ја формира МАНУ, се возобнови и заживеа Македонската православна црква, се изградија многу патишта и фабрики итн.

Ние, борците од борбата против окупаторите, имаме многу причини да бидеме задоволни од нашата борба и од повоените достигнувања. Но, имаме и причини со нешто да бидеме незадоволни, особено со некои активности на раководствата на нашата држава по осамостојувањето на Македонија. Ние, борците и инвалидите од НОБ во поодминати години, доживеавме да гледаме или да слушнеме за искршени бисти на загинати народни херои во НОБ, за сквернавење на спомен-обележја за значајни настани од нашата борба, за отфрлени називи на училишта на народни херои и замена со други, за скратување или отфрлање настани од НОБ по предметот историја во училиштата. Не сме против кога се преземаат исправки во некои претерано нагласени настани од НОБ, какви што можело да има во периодот по војната, кога и нашиот занес беше огромен поради победата. Но, никако и никој Македонец патриот нема да се согласи македонската држава, која опстои над 45 години, да се нарекува како србокомунистичка, комуњарска или вештачка творба на Тито и Сталин. Со тоа им дадовме повод погрдно да не' нарекуваат и некои историчари од соседните земји. Посебно жалиме што нашите државници достојно на значењето не го одбележуваат 9 Мај. Цвеќе на партизанските гробишта на тој ден полагаат само боречките организации, а доколку некогаш го прави тоа некој од власта, тоа е срамежливо. Говорам дека ниту цвеќе не се полага на паднатите борци, а за свечена академија по повод 9 Мај (Белград) или воена парада (Москва) не станува ни збор. За нас е жално што МАНУ и докторите по историја, кои со такви титули се здобиле во нашата држава благодарение на победата над фашизмот, молчат. Ова го толкуваме како нивно одобрување на игнорирањето на борбата на нашиот народ за слобода.

Убедени сме дека сите наведени активности што ни се случуваат по осамостојувањето на нашата држава со кои се негира нашето минато по 1941 година или се ревидира се штетни за напредокот на нашата држава и голем дел од народот не го одобрува тоа. Тоа ни дава повод да бидеме задоволни со убедувањето дека Македонија ќе ги совлада и сега, како и порано, сите пречки и ќе опстои за век и векови.

Нека ни е ��естит 9 Мај, Денот на победата над фашизмот, и нека ни е вечна нашата држава Македонија.