ЕДИТОРИЈАЛ
Штрајкот заврши, сите здивнаа
Билјана Јовановска
Генералниот штрајк во основното и во средното образование, започнат на 24 ноември, конечно, заврши. Учениците почнуваат со настава и тоа е можеби најубавата вест. Она второто, кој колку добил, дали Синдикатот на вработените во образованието, науката и културата (СОНК) успеал Владата да ја притисне до ѕид или, пак, власта ги надитрила синдикалните лидери, колку и да сака човек да го одмине, едноставно не може.
Кабинетот на Груевски и оваа ситуација ја сврте во своја полза. Како поинаку да се сфати изјавата на премиерот дека во март договорите со наставниците ангажирани со договор на дело ќе бидат заменети со решенија за неопределено време! Да, веста е позитивна, ама ако се има предвид дека станува збор за бројка од над 8.000 наставници со ваков статус и тајмингот на исполнување на барањето (локалните избори се во тоа време), очигледно е дека неизвесноста на овие луѓе по којзнае кој пат се става во партиска, изборна функција.
По сето она што се случуваше деновиве на релација Влада - СОНК, партиски војници - синдикално членство, до светот како држава испративме грда слика за состојбата со демократските принципи и права. Во конкретниот случај - со правото за штрајк. Е тука, Владата се претстави во исклучително лоша светлина, затоа што грубо го отфрлаше дури и уставно загарантираното право на штрајк. Оние соопштенија во кои наставниците се идентификуваа со непријатели на народот личеа на слики од едни други, тоталитарни времиња. Дури и легитимните барања на армијата вработени во образованието беа ставени на клада наместо двете страни да разговараат за нив.
Не значи дека синдикалните барања секогаш се исправни и дека власта беспоговорно треба да ги прифати. Ама она што мора да го направи е да ги респектира нивните барања и да седне и да разговара со синдикалните лидери. Да не се служи со притисоци од никаков вид. Овој пат, за жал, првпат дел од учесниците во штрајкот се соочија со закани одамна неслушнати на овие простори - дека ќе останат без општествените станови! Губењето на работните места и пораките дека поради нивното штрајкување ќе им страдаат децата, спаѓаат во „поумерените“ притисоци. Излишно е да ги повторуваме сите непримерни закани, ама факт е дека партиските војници беа премногу активни. Буквално, одеа од врата на врата.
Но, и ваквите застрашувања не успеаја да го скршат синдикалното членство и синдикалната организација. Нема дилеми дека СОНК е најбројната и најсилна синдикална организација, која првпат во тригодишното практицирање на власта, го стави Груевски на вистински ��спит. И, прексиноќешната писмена замолница на премиерот до вработените во образованието да го прекинат штрајкот покажа дека тоа не биле спорадични случаи, туку масовен револт. Власта се обидуваше да го минимизира бројот на училиштата кои не работеа, ама она што се случуваше во сите општини ја демантира.
Кога ќе се собере се', веројатно подебелиот крај ќе го извлечат учениците кои допрва ќе мора да го одработуваат пропуштеното. Не е исклучено децата да имаат работни саботи, ама што е тука е. Доколку Владата порано покажеше чувство за барањата на СОНК и времето поминато во изготвување соопштенија со кои се обиде да предизвика револт и поделби кај населението го потрошеше во изнаоѓањето компромисно решение, не ќе ни се случеше ескалација на штрајкот.
А и Европа не ќе дознаеше до каде ескалирале некои процеси во Македонија. По посетата на секретарот на Интернационалата на образованието од Брисел, кој несомнено имаше свој позитивен придонес во изнаоѓањето прифатливо решение, нема да изненади ако нашата држава добие уште еден, нов услов за добивање датум за влез во ЕУ - почитување на синдикалните барања. |
