Претходен број

Македонски состојби

Груевски меѓу рајот и суровата реалност

Манчо Митевски

Старо-новиот премиер мора да се спушти на земја и да се соочи со вистинските проблеми на државата

Откако во изборниот процес, со старата програма и со новите ветувања избега од реалниот свет, сега, по триумфот, и особено по посетата на Брисел и проширените услови на ЕУ, победникот Никола Груевски веќе нема каде, мора да се спушти на земја и да се соочи со вистинските проблеми на државата. Покрај Груевски и другите партии од коалицијата „За подобра Македонија“, меко спуштање од еуфоријата треба да се случи и кај најголемиот дел од граѓаните кои и' го дадоа гласот на победничката групација. Отрезнувачките објаснувања треба да им ги даде владејачката елита, бидејќи овие гласачи очекуваат што поскоро, а некои и веднаш - да потечат ветените „мед и млеко“.

Во прв ред треба да се елиминира еден привид што го создаде македонската раководна структура со помош на меѓународниот фактор, во функција на приемот на земјава во НАТО на самитот во Букурешт, заедно со Хрватска и Албанија. Тогаш се пласираше тезата дека Македонија ги има исполнето сите услови за покана во Алијансата, а приемот само може да го оневозможи ветото на Грција. Истата формулација важи и за поправниот термин поставен од САД, 9 јули, што е се' поизвесно дека нема да се исполни, бидејќи не само што процесот на барање компромис е забавен туку и затоа што Груевски и натаму останува на ставот дека и за евентуално договорено прифатливо име, ќе треба да одлучат граѓаните на референдум. Ако се испушти оваа последна шанса, во која приемот во НАТО би бил исклучиво со политичка одлука и поради големото инсистирање на САД, во следните обиди Македонија, покрај компромисот за името, ќе мора да ги исполни сите други услови (реализирани се само реформите во АРМ) кои ги формулираа амбасадорката Нуланд и помошникот државен секретар Фрид.

За разлика од НАТО, ЕУ веќе нема ни теоретски шанси да ни даде датум за преговори без исполнети услови и само со политичка одлука. Откако се покажа дека Владата не успеа да организира фер и демократски избори, значи не го исполни деветтиот услов што сам си го постави Груевски, условите се проширија со решение за името и со добрососедските односи. Од Брисел пристигнуваат пораки дека за многу кус рок Македонија мора да ги одработи и другите осум услови. А, осумте услови не се ни лесни, ни брзо решливи, посебно реформите на судството и реформите на државната и јавната администрација, вработувањата, имплементацијата на Законот за полиција, бидејќи овие сфери се длабоко партизирани. Покрај овие круцијални прашања, Груевски паралелно ќе мора да решава и бројни тековни проблеми кои самиот си ги остави во „наследство“ и кои не се за потценување, бидејќи најдиректно ги засегаат граѓаните и стопанските субјекти: инфлацијата, трговскиот дефицит, нарушените внатреетнички и заладените меѓуетнички проблеми, невработеноста, големата сиромаштија... Не треба да се заборави составувањето на новата влада и определувањето партнер од албанскиот блок... Имајќи го сево ова предвид, идниот премиер Груевски тешко дека во догледно време ќе има можност да почне со реализација на ветувањата од „Преродбата во 100 чекори“, освен ако не реши државните приоритети, НАТО, ЕУ и проблемот со името да ги остави за подобри времиња додека не ги изгустира преродбеничките задачи.

П.С. На ваквите мои добронамерни критички укажувања на слабостите на политиката на Груевски, кои само можат да му користат, редовно со свои коментари се јавуваат неколкумина заштитници на ликот и делото на нивниот шеф и идол и наместо со полемика на моите ставови, „храбро“ (бидејќи се анонимни) реагираат со навреди на мојата личност. Бидејќи не можам да им помогнам, а немам намера ни да престанам да пишувам, им порачувам: од вистината, слично како и од судбината, нема бегање!