Насловна

Поглед

Помрачување на умот

Горан Адамовски

„Сакам да го нападнам општеството за да ја променам неговата структура и начинот на кој функционира. Моите постапки се монструозни, но потребни“. Вака Норвежанецот Андерс Бехринг Брејвик го објаснува својот необјасниво брутален поход кон сонародниците. Мирната скандинавска земја, во која според светските истражувања најбогато и најсреќно се живее, преку ноќ стана место на тага, очај, депресија и разочараност.

Откако ќе се смират емоциите, јавноста ќе сака да знае како е можно да се случи таков масакр. Откако ќе се релатизивира шокот, ќе се постави прашањето каде затаи општеството.

Триесет и двегодишниот Норвежанец две години се подготвувал „да го измени општеството“. За тоа време бил активен на улица, по клубови, во организации, па дури и на „Фејсбук“. Неговите ставови не биле прашање за милион долари. Никогаш не бил попречен во своите намери, па тој на раат подготвувал дури и бомби. Фактот што со бомбата што ја скрил во камион успеал да разнесе згради и седум луѓе во близина на седиштето на владата во Осло, уште еднаш ќе не' потсети дека терористички акции може да се изведат и на „најбезбедните“ места во светот. Но, со еден куп прашалници над главата ќе не' остави веста дека истиот монструм потоа стигнал до островот Утоја и ликвидирал повеќе од 85 тинејџери.

Како стигнал дотаму, колку оружје носел со себе, имало ли чувари во кампот? Навистина нејасно е какви пиштоли и пушки користел, колку пати полнел муниција додека неартикулирано стрелал, зарем немало никој да го совлада во лудиот напад, кој, несомнено, траел многу повеќе од неколку мига? Еден човек уби 92 луѓе. Одговорите, веројатно, ќе следуваат откако мртвите ќе се испратат во вечното почивалиште.