Претходен број

ЕДИТОРИЈАЛ

Добри вести од Србија

Соња Крамарска

Апсењето на лидерот на босанските Срби Радован Караџиќ е уште една во низата добри вести што ги испраќа Србија по долготрајно стагнирање од Балканскиот регион. Првата вест беше победата на проевропските сили на актуелниот претседател Борис Тадиќ на неодамнешните избори и дефинитивното воспоставување на влада составена од претставници со проевропска ориентација. Сега дојде на ред Караџиќ, а ако се суди според неспорната решеност на властите во Белград да расчистат со Милошевиќевото минато, куферите треба да ги пакува и Ратко Младиќ.

Колку и да се релевантни информациите дека во лоцирањето на Караџиќ, кој е обвинет за злосторства против човештвото и масакрот на околу 8 илјади Бошњаци од Сребреница, помогнале светските разузнавачки центри, едно е сигурно: акцијата за неговото апсење ќе беше невозможна без активно учество на српските безбедносни служби кои се сега под контрола на новата влада. А тоа е без сомнение голем пресврт во досегашната српска политика, која не случајно беше обвинувана за соучесништво во успешното криење на тандемот Караџиќ - Младиќ.

Но, Србија се' уште не може да здивне додека во Хаг не го испорача и Младиќ. Настаните во последните месеци не даваат простор за сомневање дека и акцијата за негово лоцирање и предавање во Хаг ќе заврши со успех. Српското раководство е решено на своите граѓани кои долго страдаа да им обезбеди мир, благосостојба и просперитет. Караџиќ и Младиќ се цена што Србија е очигледно подготвена да ја плати за да се одлепи од балканското дно.

Апсењето на Караџиќ засени и една друга вест што се појави во почетокот на оваа седмица, но остана речиси незабележана: Србија повторно ги отвори вратите за сите амбасадори на кои им откажа гостопримство од февруaри наваму поради признавањето на косовската независност од страна на нивните земји. И тоа, мора да се признае, е голем и значаен гест, што може да значи дека оваа држава е решена да гази со џиновски чекори кон Европа.

Така Србија од константно лоша вест и земја која шири нестабилност во Балканскиот регион полека се претвора во позитивна приказна. Станува јасно и дека Србија е решена своите проблеми со отцепувањето на Косово да ги решава билатерално или, пак, во рамките на надлежните институции во светот, а не во својот проблем да инволвира трети земји кои објективно можат да и' се најдат како сојузници. Таква прагматичност и брзина во донесувањето на одлуките, таква промена на една губитничка стратегија во добитничка стратегија одамна не е видена на овие простори.

„Гардијан“ вчера на својата насловна страница ќе заклучи дека политичката клима во Србија се менува на подобро со светлосна брзина. „Њујорк тајмс“ вели дека апсењето на Караџиќ изнело на улица само стотина националисти кои протестирале поради неговото испорачување во Хаг. Споредено со 13 години прибежиште што Србија му го обезбедуваше на Караџиќ, тоа многу говори во прилог на оцените дека атмосферата во Србија значително е променета од јули 1995 година кога Хаг само неколку дена по трагичниот настан во Сребреница издаде потерници по Караџиќ и по Младиќ.

Има некои процени дека за разлика од Караџиќ, Младиќ остварува многу силни врски со српската војска и дека од тие причини тој не се ни крие, туку слободно шета низ околината на Белград. Но, се работи за нов Белград, а не за политички ранетиот и осакатен Белград по многубројните порази во војните за време на распадот на Југославија, додаваат други аналитичари. И вистина е така. Новиот Белград тргна во освојување на симпатиите на светските престолнини.

Можеби маскираниот Караџиќ во неговиот поход низ Србија како квазилекар за лекување психички блокади, несигурност, страв и бегство од реалноста, мислеше дека се подбива со ловците на Хаг, но, всушност, несвесно им помогна на своите сограѓани по 12 години талкање да го фатат вистинскиот правец.