Интер го урна митот за совршената Барса

Атрактивната и ефикасна игра на Каталонците се загуби во челичната дефанзива на финалистот Интер

Наум Котевски

Ништото завчера стана нешто. Интер и Мурињо го изрешетаа каталонското срце без испукан куршум и по 38 години пауза италијанскиот состав ќе игра во финалето од Лигата на шампионите. Можеме вака зајадливо да констатираме, како крајно исфрустрирани вљубеници во убавиот фудбал, пред оние што мислат поинаку оправдано да не прогласат за клинички случај. Како што сето тоа оправдано на Мурињо и на Интер им влегува во едното уво, ама веднаш им излегува од другото.

Имено, реалноста вели дека ништото како филозофска категорија кога е дел од фудбалот во принцип е нешто. Општа е оценката дека Интер, кој настапи без повредениот македонски репрезентативец Горан Пандев, подвигот го направи на италијански начин (иако во првиот состав немаше ниту еден Италијанец), со многу борба, со барикада пред својот гол, со шаховски поставени дефанзивни атлети, кои покриваа се'. Самуел - ѕид, Занети - анти Меси, Камбијасо, Цезар. Игра неатрактивна за око, но игра на која сите треба да и се поклонат бидејќи беше реализирана на начин на кој никој досега не ја реализирал против Барселона.

До завчера, ама баш до завчера, и покрај водството на Интер од 3:1 во првиот натпревар (до толку беше силна магијата на Барселона), се' чинеше дека никој не може да ги сопре Каталонците. Никој освен 11 (или десет) играчи на Интер кои, како и на „Меаца“ покажаа како може да се неутрализираат ѕвездите на Барселона. Со совршена кошаркарска зона и триаголниците на Фил Џексон, ама дефанзивни. Два цврсти ѕида требаше да минат Чави и Меси за да го видат Цезар. Факт е дека и други екипи играле во слична формација како оваа на Интер. Без стриктно покривање на Меси, туку со позиционирање на првата линија на пет шест метри од Аргентинецот (Камбијасо, Киву и додека играше Мота), која ако биде пројд��на веднаш е заменета со втората линија (Лусио, Самуел).

Но, како што кажавме, никој тоа досега не го извел на така хируршки прецизен начин како Интер, кој стравичната Барса ја натера да се претвори во мал бог на просечноста, притоа дрско симнувајќи и го натписот „УНИЦЕФ“ на дресовите и сошивајќи им го на „Мурињо сингерица“ слоганот: „Голем обрт мала заработка“. Кружеа Меси, Чави, Педро како навиени, иритантно делувајќи им и на своите навивачи. „Аман, дајте гол веќе, не можеме да гледаме малтретирање“, беа коментарите на некои навивачи на интернет форумите за време на мечот.

И тој баран гол падна, ама падна доцна и тоа од сомнителна офсајд позиција во која одлично реагираше Пике. Тоа можеби беше лоша судиска одлука, како што имаше многу во двата полуфинални меча (тука влегува и едно од низата, сега само заморни прашања: дали Туре играше со рака пред Кркиќ да го даде вториот гол? - да речеме „Скај“ вели дека Де Блекере погрешил), но крајната оценка може да се сведе на тоа дека Интер и Баерн самите се пласираа во финалето. Никој друг не ги одведе таму.

Некои сметаат и дека Мота неправедно добил втор жолт картон по фаулот над Бускетс. И да е така, ние ќе кажеме дека и да останеше на терен, па и да влезеше и 12 играч, играта на Интер ќе беше идентична. Мурињо дојде тотално да се брани и се одбрани, покажувајќи дека моментно на фудбалската европска сцена работите и силите се така поставени да не може една екипа да владее во континуитет. Секоја чест за работата на дискунтинуитетот на Мурињо и Интер.

И тој и неговите фудбалер го заслужија вчерашниот неверојатен пречек на аеродромот во Милано. Експедицијата едвај се проби меѓу илјадниците навивачи кои дојдоа да им честитаат и да се фотографираат со нив. Да можеа и фановите на Реал М. ќе дојдеа да ги пречекаат. Но, тие се решија за полесната варијанта. Неколку стотици се собраа на мадридскиот плоштад среќни што се сруши можноста за сквернавење на нивното „свето место“, со таму некои Каталонци. Мурињо практично и на нив им купи влезница за финалето, бидејќи тешко дека ќе дојдеа да гледаат како Каталонците им прават журка среде Мадрид. Вака приказната за нив е малку помалку жална. Тие ќе бидат сведоци на помалото зло. Нивниот Реал М. им ги продаде на Интер и на Баерн Весли Снајдер и Арјен Робен, па сега со „уживање“ ќе ги гледаат во финалето!

Конечно за крај, иако можеше слободно да биде и почеток - дури 52 прскалки неколку минути по завршување на натпреварот се „запалија“ на тревата на „Ноу камп“, поплавувајќи го славењето на Интер. Мизерен потег на Барселона, со кој се поплави и нејзиниот трпеливо граден имиџ на фудбалски џентлмен. Каталонците, кои можеа да пратат и полицајци со водени топови, или пожарникари со шмркови, очигледно не можеа да се помират со победничкиот круг на Интер, па, како што напишаа некои медиуми, кога не можеа на терен решија да бидат победници во „отворање на браните“.

Јасно е дека „уницеф момчињата“ можеа да почекаат со наводнувањето, но сакаа да го намалат интензитетот на славењето на Интер среде Барселона. Тоа не им успеа. И тие тоа го знаат. Но, што да правиш фрустрацијата е сурова работа - од секого може да направи будала.