Мислења

Падот на Владата

Слободан Најдовски

Паѓањето на Владата е потребно да се случи заради промена на политиката која ја затвора перспективата на Македонија

Полека, но сигурно започнува падот на оваа Влада. Не само поради најавата за предвремени избори, туку и многу настани што се случуваат во последно време го навестуваат тоа. Пред се', во ВМРО-ДПМНЕ се соочени со фактот дека не можат да ги остварат основните цели што ги поставија во преродбеничката, надградена и проширена програма. Нивното главно ветување за економски просперитет и за влез во НАТО и во ЕУ, а притоа зачувување на уставното име, доживеа целосно фијаско. Нема ниту евроатлантски интеграции ниту афирмирање на уставното име. Така, наместо зацврстување на нашата меѓународна положба во врска со решавањето на спорот со името, денес сме во понеповолна положба од кога било досега. Наместо нови директни странски инвестиции, има одлевање на постојните. Бројот на сиромашните постојано се зголемува. Долга е листата која ги содржи неуспесите на Владата. Затоа се' повеќе ќе бидеме сведоци на настојувањата на Владата да се измести расправата од полето на неуспехот во остварувањето на клучните интереси на државата, во насока на фабрикувани афери, забавни за граѓаните.

Во владејачката партија се свесни за негативните состојби и затоа реакциите им се понервозни, а често пати брзоплети. Стануваат се' поагресивни кон секого што ќе ја критикува нивната политика или ќе им застане на патот, вклучувајќи ги и своите најблиски соработници. Примерот со односот спрема довчерашниот миленик на премиерот, режисерот Милчо Манчевски и настаните околу А1 се јасна порака до сите што ќе се обидат да ги изневерат, да го растурат довчерашниот брак од интерес и да ја критикуваат власта. Во прилог на навестувањето на падот на Владата е и појавата претставниците на власта полека, поединечно или во мали групи, да заземаат позиции за сопствени заветрини, личен мир и безбедна иднина - по промената на власта.

Но, се лаже секој што мисли дека промената на власта ќе оди лесно доколку навреме не се запрат некои од досегашните манифестации на практикување на власта. Владејачката партија ќе настојува да го оддолжи својот пад, притоа не бирајќи средства. Ќе применува од вообичаено препознатливите, но постои голема опасност и од примена на агресивни и недемократски средства, досега непознати кај нас. Ќе посочам само дел од постапките и методите кои во иднина ќе имаме прилика да ги гледаме.

Првите чекори за спречување на падот ќе ги прават во создавање слика кај јавноста дека оваа влада не е добра, нема резултати, но сите други што би ги замениле се полоши од нив.

Власта забрзано ќе продолжи со купување на граѓанските гласови по пат на полнење, со нови лица, на канцелариите во државната администрација, во претпријатијата и установите кои се во државна сопственост. Ќе се зајакнува политиката на злоупотреба на состојбите во кои се наоѓаат најранливите категории граѓани, при што со евтини штосови од типот на плаќање сметки за електрична енергија или помош за школарина, ќе се купуваат нивните гласови.

Власта ќе го засили дисциплинирањето, но и купувањето на медиумската наклонетост преку насочување на државните рекламирања само во медиумите за кои партискиот врв ќе оцени дека ја бранат и ја поддржуваат власта. Во овој правец, Владата ќе ја стимулира поделеноста на новинарите и поделбата на наши и ваши. Со постојано етикетирање за партиска опозициска припадност на некои медиуми и новинари, ќе настојува однапред да ги дискредитира и да го намали нивното влијание. Во иста насока ќе се продолжи и со етикетирање за партиска припадност и на македонската ��кспертска јавност и независните интелектуалци, во зависност од тоа дали изјавите се во прилог на политиката на Владата или имаат критички однос. Сето тоа ќе доведе до голема поларизација и поделба во нашето општество, а тоа ќе резултира со состојба на закочување во остварувањето на главните државни интереси.

За де се оневозможи какво било медиумско афирмирање на ставовите на опозициските партии, ќе се сатанизираат фирмите и поединците што ќе се обидат да спонзорираат дел од опозицијата или финансиски да ги помогнат нивните активности.

На Македонија и' претстои неизвесна битка за демократија, за вистина, период потежок и од периодот од првите години на трансформација на поранешниот систем. Претстои период во кој треба да се разобличи актуелната политика која не' води во ќор-сокак и нејзина промена. Должината на времето потребно за промена на власта ќе зависи од повеќе фактори. Пред се', тој период ќе биде предодреден од мобилизираноста, но и алтернативните решенија за излез од кризата кои ќе ги понудат политичките партии кои се во опозиција. Позитивно е опозицијата да покаже подготвеност да се спротивстави на притисокот од кој било вид што го применува власта. Со тоа ги охрабрува своите партиски приврзаници, но и партиски неопределените. Но, мора да биде внимателна да не наседнува на создавање впечаток дека со примена на недемократски средства и наводно предизвикување „хаос“, сака да се дограби до власта.

Убеден сум дека доколку не се вклучи македонската интелектуална елита, периодот до промената може да потрае подолго, а тоа да биде со големи негативни последици врз државата. Знаејќи го тоа, за очекување е власта да го зголеми притисокот врз интелектуалните кругови, универзитетите и слободните мислители. Затоа е потребно создавање атмосфера за ослободување од притисокот врз многу споменуваните - слободното изразување и слободата на говорот. Македонските интелектуалци со слободно изнесување на своите ставови треба да се издвојат од „толпата“ и да придонесат во дефинирање и остварување на стратегиските интереси на државата и да ги принудат политичките партии дефинитивно да се посветат на нивно остварување.

Падот на Владата не е потребен само заради персонална промена на првите луѓе што ќе седат во фотелјите на „Илинденска“ б.б.. Паѓањето на Владата е потребно да се случи заради промена на политиката која ја затвора перспективата на Македонија.

(Авторот е поранешен пратеник)