Претходен број

Македонски состојби

Некој треба да му каже на Груевски

Манчо Митевски

Преку извртени тези, неповолните трендови се трансформираат во позитивни

Македонската власт, поточно премиерот и неколкумина министри, потпомогнати од нивните платени мегафони во повеќе медиуми, ја доведоа речиси до филигранство стратегијата преку полувистини, извртени тези, па и невистини, неповолните трендови во државата да ги трансформираат во позитивни и со тоа да собираат поени и да билдаат рејтинг.

Една од најескплоатираните тези гласи: Македонија може и сама да се развива, и без НАТО и без ЕУ, ако веќе Грција решила по секоја цена да го опструира нашето асоцирање, барајќи да го смениме нашето име и да се откажеме од нашиот национален идентитет. Погрешна теза. Македонија со ваква политика влегува во висока зона на непредвидливи егзистенцијални и безбедносни ризици и излегува од природните текови на регионот, влегувајќи во самоизолација. Поради ваквите ризици, претседателот Буш на секој начин сака да не' внесе во НАТО, па макар и со сила! Не случајно амбасадорката Миловановиќ, која ни стана искрен поддржувач, на одење ни порача: „Не мислам дека постои каква било иднина за Македонија која би била позитивна, без влез во НАТО, и тоа без влез во НАТО набрзо“. Советникот на Груевски од Германија, угледниот Тео Вајгл, на оваа тема вели: „Сметам дека патот кон Европа е нешто што ја одржува земјата како целина“.

Втората теза е дека Македонија остварила 75 отсто од осумте одредници кои ги испорача еврокомесарот Рен. Според нашиот дописник, од Брисел се чудат како успеала Владата да пресмета дека е остварен тој процент. „Како се утврдува дека сте оствариле 75 отсто од независноста на судството, од непартизација на администрацијата и слично, се прашуваат во ЕУ, оценувајќи дека е дискутабилен и начинот на кој беа усвоени над стоте закони со кои владата се пофали во Брисел“. Јас би додал дека во седиштето на ЕУ не го забораваат деветтиот услов, нашиот „деветти круг“, крвавите јулски предвремени избори, кои Владата веќе ги заборави.

Третата теза која станува се' поприсутна како алиби пред годинашниот извештај на ЕУ и се' поизвесното повторно недобивање датум за преговори, е дека за ваквата состојба сите се виновни освен Владата - и Грција, која ја попречува евроинтеграцијата на Македонија со постојани закани со вето, барајќи промена на уставното име и на идентитетот, и ЕУ, бидејќи е заложник на Грција и на нејзините барања, во земјата опозицијата, некои интелектуални кругови и некои медиуми кои ја опструират власта во реформите, односно залагајќи се за компромис, предавнички се однесуваат кон името и идентитетот. Тука се надоврзува и повикот на премиерот со ��еза за единство на сите за стратегиските интереси. Тука станува збор за една извртена теза и за еден само декларативен повик. Имено, еден од виновниците за ваквата положба на земјата е Владата која нема завршено голем дел од обврските за евтоинтеграциите - веќе ЕУ не верува во чесен збор на некој министер и во формално, надве-натри донесени закони, туку во имплементирани реформи и видливи процеси, посебно во поглед на политичкиот дијалог во земјата. Повикот на Груевски за единство може да се интерпретира како цинизам, бидејќи тој беше факторот кој кога сите други бараа единствен став и настап во Букурешт, тој беше против. Отиде на самитот со став за име, но не и' кажа на јавноста, а потоа ги обвини сите за опструкции. Кога сите од него бараа остварување на деветте бенчмаркси, тој закажа вонредни избори, кои му ја продолжија власта, но ја уназадија земјата.

Некој треба да му каже на Груевски како да ги чита пораките што му доаѓаат од добронамерните од земјата и од странство, но и да го потсети дека, како и да се одвиваат настаните, тој ќе биде губитникот. Ако Македонија не биде примена во НАТО и во ЕУ, за изолацијата со текот на времето ќе биде обвинета неговата власт. Ако се дојде до компромис и Македонија се интегрира, тој ќе мора да го потпише компромисното решение, со што ќе биде запишан во историјата и за приемот, но и за некоја додавка во името.