Претходен број

Мислења

ДПМНЕ од Дивиот Запад

Jани Макрадули

ДПМНЕ смета дека отворањето веќе отворена сала или префрлувањето исти компјутери од училница во училница ќе биде доволно да се изманипулираат гласачите

Премиерот без мандат (ќе му каже ли некој дека не е веќе премиер?) изминатава недела ја посвети на средби, сликања и тон ветувања. Средби со вмровци маскирани во експерти. Експерти кои се тоа до 12 часот, а навечер се молат премиерот без мандат барем да ги погледне на седница на Извршниот комитет. Овој пат ветувањата не се ниту во сто чекори (зашто тие пропаднаа), овој пат не се ниту портокалови (зошто црвенеат од срам зашто не се исполнети). Останува само една заедничка нишка, а тоа е дека и овие ветувања нема да се остварат. Зошто? Па знаете некое ветување што го исполниле? Станавме членка на НАТО? Добивме датум за преговори со ЕУ? Подобра економија? Зголемени инвестиции? Сто илјади компјутери? Справување со непотизмот и владеење на правото?

Она што е посебно карактеристично, денешните ветувања се однесуваат на 2009, 2010, 2012... Стипендии за асистенти од 2009, грантови во земјоделството од 2012, спортски сали за 2011, базени за 2015, цела декада напред, ама нема ништо за 2008 година. Како што тргнале, од „ДПМНЕ од Дивиот Запад“ ќе понудат и автомобил за секој матурант во 2028 и бесплатни цуцли за бебињата во 2034. Има за иднината, ама нема ништо за сегашноста, нема ветувања за периодот од 1 јули до 31 декември. Нема колку ребаланси на буџетот ќе бидат потребни за да се покријат дупките од недомаќинското трошење, нема од каде ќе се најде хранарината за државните службеници, бидејќи партиските вработувања за време на кампањата ја испразниле цела ставка. Како ќе се надоместат изгубеното време и изгубените буџетски пари. Всушност, како што тргнале ДУИ и ДПА, се плашам дека до крајот на декември можеби и ќе има прегласувања.



Можеби пострашно од лажните ветувања е грубото газење на законите во Република Македонија. ДПМНЕ и премиерот без мандат се однесуваат како да се во зенитот на Дивиот Запад. За нив не важат закони, за нивните активности, јавниот обвинител како да е во Салун, антикорупционерката заспала со увото на некоја шина, а ревизорката е на покер-тура по Мисисипи. Се однесуваат како да се шерифи (им се извинувам на славните шерифи Вајат Ерп и Док Холидеј), иако единствена сличност со нив е што како да се тазе симнати од долго јавање. За тоа време, брзата железница кон Европа останува без вагонот наречен Македонија. За тоа време во Европа ги губиме пријателите, инвеститорите. Има нови станици, нови патокази.

Целокупната јавност е сведок дека, секој ден, се исмејува законот за спречување корупција, дека се газат законите, се понижува Уставот. „ДПМНЕ од Дивиот Запад“ го остави својот палјачо за претседател, газејќи го Уставот со единствена цел, да демонстрира дека на Дивиот Запад нема Устав, дека коњокрадците владеат со демократските институции. Дека можат да влезат каде што сакаат и да пљачкаат. Но, за коњокрадците следува она што палјачото од претседател, последниот ден, го покажуваше со рацете кон еден пратеник од опозицијата. За секој узурпиран ден во претседателската собраниска фотелја ќе биде казнет по примерот на најславните казни од Дивиот Запад, со „прошетка“ по преријата. Секој трошок во секој узурпиран ден ќе го враќа со камата, и тоа дебела.

Потценувањето на граѓаните оди дотаму што „ДПМНЕ од Дивиот Запад“ смета дека отворањето веќе отворена сала или префрлувањето едни исти компјутери од училница во училница ќе биде доволно да се изманипулираат гласачите. Дека со две чешми и три цевки ќе се заборават неостварените ветувања. „ДПМНЕ од Дивиот Запад ќе ги окупира сите „салуни“, ќе јава цел ден и ќе крева прашина, ќе го „убеди“ Советот за радиодифузија дека европските 6 минути реклами во 1 час на Дивиот Запад се 8, дека тоа за барменот од Салунот Сител не важи и тој може да им точи на коњокрадците колку што сака и колку што сакаат тие, за цената не се прашува. Ако треба и со бонови.



Сепак, најстрашно е тоа што Македонија стагнира, што според анкетата на ИРИ, 33 отсто велат дека Македонија оди во погрешна насока, а 28 отсто се изјасниле за правилна насока. Нема НАТО-покана, има инфлација, нема датум за преговори, има растурен Клинички центар, нема инвестиции, има импровизации. Наместо нови работни места, политички притисок врз судството. За жал, Македонија оди во погрешна насока. Останатите 40 отсто (исто како и за партиите) не се изјаснуваат за насоката, тие не се изјаснуваат за ништо, плашејќи се од оваа тоталитарна власт. Тие си го чекаат 1 јуни да кажат во која насока оди Македонија. Први јуни е шанса сите граѓани да ја изберат насоката, колку помасовно толку подобра насока.

Анкетата покажува, како никогаш досега, поддршка за евроатланските интеграции. Мислењето дека ЕУ е решение за нас и за нашите проблеми, од 44 отсто поддршка, добива 56 отсто поддршка. Само „ДПМНЕ од Дивиот Запад“ си има балкански манири, па троши огромни пари за кампањи со кои со прст ни боде очи, демек не знаеме кој сме и демек сите граѓани се како вмровците, па не си го знаат идентитетот и за тоа некој треба да ги потсетува со прст в око.

„ДПМНЕ од Дивиот Запад“ ќе сака да ги зајакне притисокот и стравот со огромни постери на премиерот без мандат. Ќе го зголеми бројот на шерифи, давајќи им значка само за еднократна употреба, само 1 јуни да биде ден на страв, а не ден на надеж. Шерифите ќе сакаат да се сами на тој ден, ќе посакаат наместо ден на надеж, да биде ден на страв.

Тој страв мора да се надмине. Тој страв се победува со заокружување на ливчето, тој страв мора да престане, неизвесноста за иднината на Република Македонија мора да стане минато. Граѓаните бараат светлина, доста им е од медиумски мрак, граѓаните бараат насмеани лица, доста им е од корумпирана сатира. Граѓаните бараат промени. Шансата за подобра иднина граѓаните ја гледаат во Европа.

Две изгубени години се доста. Македонија нема време да се луксузира со уште понеизвесни две. Како одговор, во Македонија се раѓа една широка европска коалиција.

Среќни велигденски празници!

(Авторот е пратеник)