Едиторијал

Опозициска неизвесност

Александра М. Митевска

Зад нас е викенд што помина во знак на амбициозната најава на СДСМ дека отвора нов фронт против власта. И дека планира да го затвори фронтот со поранешниот партиски лидер, Владо Бучковски, со тоа што ќе го затвори прашањето за непосредни внатрепартиски избори.

Враќајќи во старото јато личности по кои некогаш се препознаваше левицата, актуелното раководство на СДСМ се обиде со еден потег да испрати неколку пораки до јавноста. Една од пораките е дека критиките за состојбите во партијата, што ги испраќаат преку медиумите некогаш мошне експонирани социјалдемократи, немаат капацитет да ги нарушат мирот и единството на „Бихаќска“. Друга порака е дека социјалдемократите ги лоцираа ВМРО-ДПМНЕ и ДУИ како главни опоненти во политичката битка, што најавија дека ќе ја интензивираат и во која ќе се обидат да ги придобијат сите поединци и организации што се критички настроени кон владините политики. Тоа е веројатно она што го очекуваа сите оние што ја повикуваа опозицијата во изминатите месеци по предвремените избори да излезе од летаргијата што ја зафати откако не одработи смена на власта.

За волја на вистината, откако го доживеаја третиот изборен пораз на парламентарни избори (независно од значително подобрениот скор), за социјалдемократите не остана многу простор за дејствување во периодот веднаш по изборите. Нема логика да се излезе на улица веднаш откако граѓаните по трет пат и' дале доверба на противничката политичка опција. Уште помалку би имало смисла да се бараат нови избори веднаш по преживеан пораз. За опозицијата, постизборието, всушност, е вистинско време за преиспитување, пребројување и за консолидирање на своите редови.

Но, сега, откако поминаа пет месеци од изборите и на министрите им заврши „медениот месец“, се отвора простор за засилено опозициско дејствување, особено ако се има предвид дека во изминатиот период драстично се сменија политичките околности што им донесоа во почетокот на јуни годинава по уште една изборна победа на ВМРО-ДПМНЕ и на ДУИ. Допрва ќе се види и дали и до кое ниво социјалдемократите ќе успеат да поентираат во новиот политички контекст?! Сепак, едно е јасно - тоа нема да биде едноставна работа, во ситуација кога владејачките партии и натаму солидно котираат на топ-листите на популарноста и ги имаат во раце сите механизми да им ја загорчат офанзивата на опозиционерите.

Околу 90 проценти од општините во државата се под контрола на владејачките партии, но тие веќе го немаат комотното мнозинство во парламентот. Тоа е олеснителна околност за опозицијата, која сигурно ќе игра и на картата дека е невозможна влада без ДУИ.

Анкетите што беа пласирани пред извесно време не го мереа рејтингот на опозицијата, но затоа покажаа дека постизборно расте довербата во Владата. Но, засега нема информации каков е статусот на извршната власт по двата настана што ја обележаа политичката атмосфера во изминатите неколку седмици - пропаднатиот попис и Извештајот на ЕК кој повторно не и' донесе на Македонија датум за почеток на преговорите со ЕУ. Токму овие две теми, околу кои испливаа на површина разликите меѓу коалициските партнери на „Илинденска“, СДСМ ги стави во фокусот на идното политичко дејствување.

Како за почеток, ова е јасен сигнал дека новата опозициска битка е само увертира во битката за локалните избори во 2013 година!