Едиторијал

Обединета власт за расцепканата опозиција

Александра М. Митевска

Многу костумирани функционери од првиот ешалон на власта, со широки насмевки на лицата, можеа да се забележат завчера попладне во хотелот „Бест вестерн“ во Скопје. Дури и лидерот на најголемата владејачка партија, Никола Груевски, накратко ги прекина државничките работи во премиерскиот кабинет на „Илинденска“ и побрза да дојде навреме на улицата „Македонија“, за да стави потпис на еден „круцијален договор“. Со тој документ, возот што што го влече локомотивата на ВМРО-ДПМНЕ доби уште еден вагон, кој се закачи на дваесетчлената композиција што секојдневно „се надградува и се проширува“. Овој пат ПОДЕМ стана дел од коалицијата „За подобра Македонија“.

За оние што не се сеќаваат, станува збор за една од двете партии што се отцепија од НСДП по нејзиното напуштање на власта. Поточно, за партијата на чие чело е поранешниот вицепремиер во претходната Влада на Груевски и некогашен потпретседател на новите социјалдемократи Живко Јанкуловски. На неодамнешните локални избори оваа партија освои околу 13 илјади гласови или 18 советнички места во општините во Македонија. Овој резултат, веројатно, би требало да претставува силен аргумент за влегување во елитното владејачко друштво, бидејќи до сите можни избори има уште многу време - барем што се однесува до регуларните термини. Така што евентуалниот референдум за името би можело да претставува единствено „изненадување“ за гласачите.

Но, по принципот „многу врева за ништо“, помпезниот настан доби минимален медиумски третман. Така, многумина останаа покуси за сознанието дека уште една партија не успеала да и' одолее на магнетната привлечност на власта. И покрај се', владејачкиот камп продолжува да се окрупнува, додека опозицијата и натаму е расцепкана. Или дека колку што е поголема владејачката коалиција, толку се помали шансите да прими некој посериозен удар од опозицијата, која од средината на овој месец најавува пожестока битка во политичката арена.

Договорот што го склучија Груевски и Јанкуловски немаше среќа да одекне посилно од реакцијата на една друга и постара членка во коалицијата „За подобра Македонија“. Претседателката на ДОМ, Лилјана Поповска, бараше мораториум за изградба на верски објекти на плоштадот во Скопје - контра ставовите на власта, во која и самата партиципира. И речиси во исто време кога дваесетчлената владејачка коалиција доби уште еден член.

А, тој чин на „засилување“ би можело да претставува и потсетување за другите членки на коалицијата колку е трнлив опозициониот терен. Или порака дека сите субјекти што изминативе три го��ини го напуштиле друштвото на ВМРО-ДПМНЕ се на работ на опстанокот, почнувајќи од ДПА, преку НСДП, па до ЛП, така што дури и луѓе од ДУИ се загрижени дека вмровците би можеле да им ја потрошат партијата.

Според Груевски, цел на окрупнувањето на коалицијата предводена од ВМРО-ДПМНЕ е на едно место да се соберат партиите што имаат прогресивни идеи за реформи, за унапредување на државата, за подобрување на соживотот, економијата, земјоделието...

По таа логика, во догледно време сите „преостанати“ партии, дури и оние што едвај ги собрале потребните потписи за да се регистрираат, би требало да станат дел од долгата композиција. Бидејќи и така не постои субјект на политичката сцена кој програмски не се залага за реформи и за унапредување и подобрување на состојбите во сите сфери. Уште кога кон тоа ќе се додаде податокот дека ВМРО-ДПМНЕ зад себе веќе има многубројна, како и идеолошки и етнички колоритна коалиција (иако, главно, составена од човек-партии), со која победува во неколку изборни циклуси и дека оваа партија ги контролира сите нивоа на власта, дружењето со неа, секако претставува голем предизвик.

А, за да нема сомневања дека тоа би можело да значи враќање во едноумие, социјалдемократите би останале единствен симбол на отпорот против власта. Или, евентуално, би им останале на располагање неколкуте партии за кои Груевски тврди дека учествуваат во наводниот заговор против власта.